ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကေလး ကၽြန္ေတာ့္ဆီက ေျပးသြားကတည္းက

“ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကေလး ကၽြန္ေတာ့္ဆီက ေျပးသြားကတည္းက”

ကၽြန္ေတာ့္အိမ္အစစ္မဟုတ္ေတာ့

ကၽြန္ေတာ္က မခ်စ္ဘူး

အေဖရယ္ ၊ အေမရယ္ ၊ ညီေလးရယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ရယ္

ေနာက္ၿပီး …… ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္ကေလးရယ္

ဟင့္အင္း ကၽြန္ေတာ္မရယ္ႏိုင္ဘူး

ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ေခါင္မိုးေပၚကၾကယ္နဲ႔

အခုျမင္ေနရတဲ့ၾကယ္ ….. ဘာလို႔မတုူတာလဲ

အေဖ . . အေမ . . . ကၽြန္ေတာ္ . . . . ညီေလး

တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေ၀းေနသလိုပဲ

ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကေလးေရ …..

ကၽြန္ေတာ္အခု အိမ္ေျပးျဖစ္ေနတယ္

အိပ္မက္ဆိုးေတြမက္တိုင္း

ကၽြန္ေတာ္ တေရးလန္႔ႏိုးတိုင္း

ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚက ေဇာေခၽြးေတြဟာ

ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကေလးရဲ႕မ်က္ရည္ပဲ …. ေသခ်ာတယ္

အလြမ္းဟာ နာ က်င္ ေစး ကပ္

စိတၱဇစြဲလမ္းျခင္းက ကၽြန္ေတာ့္ကိုသတ္တယ္

အိမ္ကေလးေရ …..

ကၽြန္ေတာ့္အရိပ္ကို

စိတ္ေရာင္စံုနဲ႔လာလာပိတ္ၾကတဲ့အိမ္ႀကီးထဲကေန

ကၽြန္ေတာ္တို႔မိသားစုအိမ္ကေလးကို သတိရ

ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ရည္က်တယ္

အိမ္ကေလးမ႐ွိတဲ့အရပ္က

သက္တန္႔ေတြကိုေတာင္ ကၽြန္ေတာ္မခ်စ္ဘူး

ကၽြန္ေတာ့္မွာ ကိုယ္ပိုင္ဧည့္ခန္းမ႐ွိေတာ့ဘူး

ကိုယ္ပိုင္အိပ္ခန္းမ႐ွိေတာ့ဘူး

လက္ညွိဳးထိုးျပစရာေနရာေလးတစ္ခုေပ်ာက္ဆံုး

ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္လည္းမုန္းတယ္

အခု ...

ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကေလးရဲ႕ ၀ရန္တာကေန

ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ကိုမွ မခြာေတာ့ဘူး

ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကေလး

ကၽြန္ေတာ့္ဆီက …. ထြက္ေျပးသြားကတည္းက ။

သူရႆဝါ

ဇူလိုင္ ၈ ရက္ ၊ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္