သုညၾကားခံနယ္

သုညၾကားခံနယ္

- သူရႆဝါ -

ဘာေျပာလိုက္ရမလဲဆိုတာကိုသိတယ္

ဖမ္းလို႔မမိဘူး .. … အဲဒီ စကားလံုးေတြ

လြတ္ထြက္သြားမွာ .. … လြတ္ထြက္သြားတာ

ေသ ခ်ာ တယ္

နင့္အေသြးအသားထဲမွာ ငါေနလို႔မရေတာ့ဘူး

နင့္အေငြ႕အသက္ကို ဖြာ႐ိႈက္ခဲ့ၿပီးေနာက္

နင့္စိတၱဇေတြကို ငါ .. .. ေၾကာက္တယ္

မခ်စ္ေတာ့ဘူးဆိုတာထက္ ဆင္ေျခမေပးရက္

နင့္အတြက္ ခက္မယ္ဆိုတာကိုလည္းသိတယ္

အၿမဲစီးဆင္းေနမယ့္ေရတံခြန္ကို နင္႐ွာမေတြ႕ခဲ့တာ

ေနရပ္လိပ္စာမွားေရာက္လာတာ .. … .. … နင္ မွားတယ္ဆိုတာထက္

ငါမွားတယ္ ငါမွန္တယ္ ငါဇေဝဇဝါျဖစ္ရတယ္

အဲဒါေတြထက္ .. ….

နင့္ျဖဴစင္မႈေအာက္မွာ ငါလိပ္ျပာမလံုႏိုင္တာ

ငါ့ကိုဆယ္ဖို႔ႀကိဳးစားရင္း တံေတြးခြက္ထဲ နင္ပက္လက္ေမ်ာခဲ့ရတာ

ငါ့ကိုအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ေနရင္း နင္ညွိဳးငယ္ေနရတာ

ငါ့ေပ်ာ္႐ႊင္မႈကို နင့္မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ လဲထားခဲ့ရတာ

နင္တစ္ေယာက္တည္းအေပၚကိုမွ မိုးေလဝသညံ့ဖ်င္းတာ .. …

.. …. .. … … ….. .. ….. ငါ .. … သိပ္ကို မိုက္ကန္းခဲ့

ငါသိပ္ကို မိုက္႐ိုင္းခဲ့ .. … ငါသိပ္ကို ေၾကာင္ကန္းခဲ့ .. … .. ငါ .. …

သိပ္ .. … ကို .. …

.. …. … ….. … ….. ရက္ရက္စက္စက္ နင့္ကိုလႊတ္ခ်ပစ္လိုက္ဖို႔

ငါတစ္ထစ္ၿပီး တစ္ထစ္ နင္းတက္လာတာ

သိတယ္ ၊ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္

နင့္ကို အနားမွာထားၿပီး

“ကမၻာဟာ အဆံုးအစမ႐ွိက်ယ္ျပန္႔တယ္”လို႔ ပံုျပင္ေတြေျပာတယ္

ငါက ႏူးႏူးညံ့ညံ့ကဗ်ာေတြေရးရင္း

ေမတၱာတရားကို အတင္းႀကိဳးကြင္းစြပ္ေနတဲ့ေကာင္

အဲဒီလိုေကာင္ရဲ႕ အၾကည့္႐ိုင္းေတြေအာက္မွာ

နင္မွန္တာေတာင္ မွားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း

.. … … …. … … ငါ ဘာေျပာမလဲဆိုတာကိုလည္း သိတယ္

လြတ္ထြက္သြားေတာ့မွာကိုလည္း သိတယ္ .. … …

ေသခ်ာတယ္ .. … နင္ေရာ ငါေရာ .. … အခု .. ..

တစ္ခုခုကို .. … ..

လက္လြတ္စပယ္ လိုက္ ဖမ္း ေန ၾက တယ္ ။ ။

၂၄ - မာ့ခ်္ - ၂၀၁၀

ေပဖူးလႊာမဂၢဇင္း [ အမွတ္ (၁၅) ၊ ႏိုဝင္ဘာလ ၊ ၂၀၁၂၀ ခုႏွစ္ ]