က်ေနာ္နဲ႔ ဂြတီးဂြက်မ်ား (၉)

“က်ေနာ္နဲ႔ ဂြတီးဂြက်မ်ား (၉)”

            ေခါင္းစဥ္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ေနသလားေတာ့ မသိပါဘူး။ ဂြတီးဂြက်မ်ားကို မေရးျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ကို ၾကာခဲ့ၿပီ။ အဲဒီ ဂြတီးဂြက်မ်ား စာစုေလးေတြ ေရးဖို႔ကို အခု က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ကို ဂြက်က်ျဖစ္ရပါတယ္။ တျခားအေၾကာင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အရင္တုန္းကေတာ့ အခုထက္စာရင္ အမ်ားႀကီးအားေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု ေရးမိေနတယ္။ အခုေတာ့ အလုပ္တာဝန္ေတြ မ်ားလာတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ဝါသနာပါတဲ့ အလုပ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို စြန္႔လႊတ္ ထားရသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ အခုဆို ကၽြန္ေတာ္ ဟုတ္တိပတ္တိ စာမေရးျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ကိုၾကာၿပီ။ ဝတၳဳတို႔၊ ေဆာင္းပါး တို႔လို ရသစာေပပိုင္းကို အခ်ိန္ေပး ေရးခ်င္ေပမယ့္ မေရးႏိုင္ဘူး။ ကဗ်ာေတြေတာင္ ႏွစ္ပတ္ သံုးပတ္ေနမွ တစ္ပုဒ္ေလာက္ပဲ ေရးျဖစ္ေတာ့တယ္။ က်ေနာ့္ ဘေလာ့ဂ္ျဖစ္တဲ့ “ရသစာေပ အႏုပညာ ဘေလာ့ဂ္” ကိုေတာင္ “ရသစာမပါ အီးေယာင္ဝါး ဘေလာ့ဂ္” လို႔ နာမည္ေျပာင္းရင္ ေကာင္းမလား စဥ္းစားေနရပါၿပီ။ ကဲပါ … ရယ္ဖို႔ၿပံဳးဖို႔ ဂြတီးဂြက်မ်ား လာဖတ္တဲ့သူေတြ မရယ္ရဘဲ စိတ္ညစ္ေအာင္ လုပ္သလို ျဖစ္ေနပါဦးမယ္။ တကယ္ ေျပာခ်င္တာက ဒီလိုပါ။ စာေတြ မေရးႏိုင္ေတာ့ လက္က်သြားၿပီး အရင္လို ဖတ္လို႔ ေကာင္းခ်င္မွ ေကာင္းမွာမို႔လို႔ အားနာလို႔ ႀကိဳေတာင္းပန္ ထားခ်င္တာပါ။ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ ႀကိဳးစား ထားပါတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ၾကပါဦး။

ဘယ္သူ ကိုယ့္ေလာက္လွသလဲ

            ဒါကေတာ့ Mysuboo က အစ္ကိုႀကီး တစ္ေယာက္၊ သူ႔အေၾကာင္း ေဖာက္သည္ခ် မလို႔ပါ။ သူျဖစ္တဲ့ ဂြက်က် ကိစၥက သူ႔ကိုယ္သူလည္း သိပံုမေပၚဘူး ….. ျဖစ္ေနတာ။ ဒီဖက္မွာ သူလုပ္ထားတာကို ျမင္ေနရတဲ့ သူကသာ အူေတြနာ ေနေအာင္ လွိမ့္ၿပီး တစိမ့္စိမ့္ ရယ္ေနရတာဗ်ာ။ အင္း … Mysuboo.Com ကို အစပိုင္း ကတည္းက သံုးခဲ့ဖူးတဲ့ Old User ေတြ ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီ အစ္ကိုႀကီးကုိ သိပါလိမ့္မယ္။ ကိုေ႐ႊဖုန္းလူ … ပါ။ သူ႔ကိစၥက ဘယ္လို ဂြက်က်လဲ ဆိုေတာ့ … ၾကာေတာ့ ၾကာပါၿပီ။ ဟိုလြန္ခဲ့တဲ့ သံုးလေလာက္ကေပါ့။ သူက Gtalk ရဲ႕ Custom Message မွာ တင္ထားတယ္။ “လင္းတေလာက္ေတာ့ ငွက္တိုင္းလွတယ္” တဲ့။ အဲဒီ အထိက ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ျဖစ္တာက အဲဒီစာရဲ႕ေဘးမွာ သူ႔ပံုႀကီး ၿပံဳးၿဖီးၿဖီးႀကီး တင္ထားတာဗ်ာ။ ပထမေတာ့ ေၾကာင္သြားတယ္။ ဘာတုန္းေပါ့ …. ဘာကို ဆိုလိုခ်င္တာလဲေပါ့။ သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္သေရာ္ ထားတာလား … ဘာလားညာလား ေလွ်ာက္စဥ္းစား ေနေသးတယ္။ ေနာက္မွ ေအာ္ … တင္ခ်င္တဲ့စာက သပ္သပ္၊ သူ႔ပံုတင္ထားတာက သပ္သပ္၊ အဲဒီႏွစ္ခု ဆက္စပ္မႈ မ႐ွိဘူးဆိုတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္လည္းဗ်ာ …. ေတြးၾကည့္ၾကပါ သူ႔ Chat Box အေပၚကို Mouse Pointer ေထာက္လိုက္ရင္ သူ႔စာႀကီးျဖစ္တဲ့ “လင္းတေလာက္ေတာ့ ငွက္တိုင္းလွ” ေဘးမွာ ကပ္လ်က္ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး ေပၚလာတာက သူ႔မ်က္ႏွာႀကီး ဆိုေတာ့ မရယ္ခ်င္ဘဲ ေနေတာ့မလား။ မ်က္ႏွာက ခပ္တည္တည္ တင္ထားတာဆိုလဲ ေတာ္ေသးတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာႀကီးကို မလွလွေအာင္ အတင္းကာေရာ ၿပံဳးထားၿပီးမွ ေဘးက လင္းတေလာက္ေတာ့ ငွက္တိုင္းလွပါတယ္ ဆိုေတာ့ သူကပဲ လင္းတလိုလို … ဘာလိုလို …. ေတာ္ေတာ္ဂြက်တဲ့ လူႀကီးပဲဗ်ာ႐ို႕။

You Don’t Hack Me

            ဒီတစ္ခါလည္း အိုင္တီေလာကထဲက ရယ္စရာ ကိစၥေလးပဲ။ ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ညီေလးတစ္ေယာက္ကို ေနာက္ခ်င္စိတ္ေတြ ရင္ထဲ ကလိကလိ ျဖစ္လာလို႔ ေနာက္ထားလိုက္တာပါ။ ေကာင္ေလးက ေတာ္ေတာ္ ငယ္ပါ ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ တန္းတူ နည္းပညာ ေခတ္ႀကီးမွာ စၿပီးကူးခတ္ေနၿပီ။ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပရဟိတ အလုပ္ေတြ လုပ္ရင္ အၿမဲတမ္း တက္တက္ၾကြၾကြ ႐ွိေနတတ္တဲ့ ေကာင္ေလး။ သူနဲ႔ အျပင္မွာ စၿပီး ခင္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကို ေနာက္ခဲ့တာပါ။ အဲဒီတုန္းကလည္း ရယ္ရတယ္။ ဝါဆိုလျပည့္ေန႔ ေ႐ႊတိဂံု ဘုရားမွာ အေအးကပ္ၾကဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ဘုရား ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာ ႐ွိေနတုန္းကေပါ့။ တစ္ဖြဲ႕လံုးထဲမွာ သူအငယ္ဆံုး။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကို ေမးတယ္။ “ညီေလး … မင္း နာမည္ ဘယ္လိုေခၚတုန္း” ဆိုေတာ့ သူက ရင္ကေလး ေကာ့ၿပီး သူအြန္လိုင္းမွာ သံုးတဲ့ နာမည္ကို တစ္လံုးခ်င္း ေျဖတယ္။ “မိုး … လံုး … ျပည့္ … လွ်ံ” တဲ့။ သူ႔နာမည္ၾကားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ေနာက္ခ်င္ေရာ … ။ အဲဒါနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ “ေအာင္မာ … မင္းက ငါ့ေ႐ွ႕မွာ ပမာမခန္႔၊ နာမည္ႀကီးကိုက မိုးလံုး ကိုမွ ျပည့္ၿပီး လွ်ံေတာင္ ေနေသးတယ္ ဆိုေတာ့ မင္းက သက္သက္ႀကီးက်ယ္တာပဲ၊ ဒီေလာက္ေတာင္ ျဖစ္လွတာ ဒီထက္ပိုၿပီး ႀကီးက်ယ္ေအာင္ ငါထပ္ျဖည့္ေပးလိုက္မယ္၊ မင္းနာမည္ကို မိုးလံုးျပည့္လွ်ံေနာက္က တုတ္တုတ္ထြား လို႔ ထပ္ျဖည့္လိုက္ကြာ၊ မိုးလံုးျပည့္လွ်ံတုတ္တုတ္ထြား ေပါ့ ဟဲဟဲ” လို႔။

အခု ဒီတစ္ေခါက္လည္း ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ေန႔က သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို Gtalk မွာ Account အသစ္နဲ႔ Add လုပ္လာတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က အခုလက္႐ွိ သံုးေနတဲ့ အေကာင့္က ဘာျဖစ္လို႔လဲလို႔ ေမးေတာ့ သူက သိပ္ၿပီး မလံုၿခံဳေတာ့လို႔ တဲ့။ အဲဒါေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ Account အသစ္ထဲမွာ ျပန္ၿပီး Add လုပ္ထားတာပါတဲ့။ အဲဒီမွာ ႐ုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ္က “ၾကပ္” ခ်င္စိတ္ ေပၚလာေရာ။ ဒါနဲ႔ပဲ ေအာက္ပါအတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို စိတ္ေအးလက္ေအး ထိုင္ေနာက္ပါေတာ့တယ္။

ကၽြန္ေတာ္။ ေနပါဦး .. မင္းကလည္း Web 3.0 ေတာင္ ျဖစ္ေတာ့မယ္၊ ကိုယ့္ Account ကိုယ္ Save ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားလို႔ရတဲ့ Password ေပးနည္း႐ွိတယ္ေလ မသိဘူးလား

မိုးလံုး။    သိဘူး ကိုႀကီး

ကၽြန္ေတာ္။  ငါေတာင္ Password ကို အဲဒီနည္းပဲသံုးၿပီး ေပးထားတာ၊ မသိရင္ေျပာျပမယ္၊ အဲဒီတိုင္းလုပ္လိုက္၊ လံုၿခံဳတယ္ကြ

မိုးလံုး။    အင္း … ဘာလဲ ယူမယ္

ကၽြန္ေတာ္။  ဒီလိုကြာ … မင္းရဲ႕ အခုလက္႐ွိ Password ကို အသစ္ျပန္ခ်ိန္းရမယ္၊ မင္းရဲ႕ Password ကို ေ႐ွ႕ဆံုးမွာ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေနာက္ဆံုးမွာ ျဖစ္ျဖစ္ Do not Hack ဆိုတဲ့စာလံုးကို ပါေအာင္ထည့္ … ဟဲဟဲ ငါ့ကိုလာမဟက္နဲ႔ ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့ကြာ၊ ၿပီးရင္ .. အလယ္က ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ စာလံုးကို Password အေနနဲ႔ ေပးေပေတာ့။ Password က ႐ွည္ေလ ေကာင္းေလပဲေနာ္

မိုးလံုး။ ဟုတ္ … အစ္ကို

ကၽြန္ေတာ္။  အဲ … တစ္ခု သတိရလို႔ ေျပာလိုက္ဦးမယ္၊ မင္းရဲ႕ Password စာလံုးထဲမွာ ဆဲတဲ့စာလံုးမ်ိဳး ေယာင္လို႔မွ သြားမထည့္ေလနဲ႔ေနာ္၊ ဥပမာ - Shit တို႔ ဘာတို႔ေပါ့ကြာ၊ အဲဒီစာလံုးမ်ိဳးက ဟက္ကာေတြ အႀကိဳက္ကြ၊ သိလား။

မိုးလံုး။ ဟုတ္ … ဒါျဖင့္ ဒီလိုေပါ့ေနာ္ အစ္ကို။ moelonedonothack ဒီလိုေပါ့ ဟုတ္လား။

ကၽြန္ေတာ္။   ေအးေပါ့ကြ … ဒါေပါ့။

မိုးလံုး။ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီလို လုပ္ထားရင္ ဂယ္ႀကီး အဟက္မခံရေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ္ အစ္ကို .. ဟုတ္လား။

ကၽြန္ေတာ္။   အေဟးေဟး … ေအးေပါ့ကြာ … ဟက္ခ်င္သလိုဟက္ ေအးေဆးပဲေပါ့ ဟဲဟဲ။

သူ႔ကို ထိုင္ေနာက္ေနရင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရယ္လိုက္ရတာ အေမာပဲဗ်ာ။ ေကာင္ေလးကေတာ့ တကယ္ထင္ၿပီး အဲဒီနည္းကို သူမ်ားေတြပါ ေလွ်ာက္ေပးေနရင္ ဒုကၡ။ အဲဒါနဲ႔ နည္းနည္း ရယ္လို႔ဝသြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ထပ္ၿပီး “ပင့္” လိုက္ေသးတယ္။ “မင္း … မဆိုးဘူး မိုးလံုးရ။ သေဘာေပါက္လြယ္တယ္။ တခ်ိဳ႕လူေတြကြာ … ေျပာမေကာင္း ဆိုမေကာင္း သင္ေပးလို႔လည္းမရ အရမ္းကို လက္ေပါက္ကပ္တာကြ၊ ဒီေလာက္လြယ္တဲ့နည္း ေျပာျပတာေတာင္ နားမလည္ၾကဘူး” လို႔ေျပာလိုက္ေသးတယ္။ အမယ္ … သေကာင့္သားေလးက အဟုတ္မွတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္ေျပာေသးတာ။ “ကၽြန္ေတာ္က သင္ေပးရင္ ခဏေလးနဲ႔ တတ္ပါတယ္ အစ္ကိုရ” တဲ့။

ေနာက္ေန႔က်မွ သူ႔ဟာသူ အၾကပ္ခံရမွန္းသိသြားၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို လာေျပာပါေလေရာ။ “အစ္ကိုဗ်ာ … မေကာင္းဘူးဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္က အဟုတ္မွတ္လို႔ ယံုလိုက္ရတာ” တဲ့။ (အဟဲ … ညီေလး မိုးလံုးေရ …. ငါေတာ့ မေနႏိုင္လို႔ ေရးလိုက္ၿပီ … စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္ …. အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္လို႔က်ီစယ္တာပါကြာ)

ဟယ္လို …. သကၤန္းကၽြန္းရဲစခန္းကပါ

            နည္းနည္းေတာ့ ၾကာပါၿပီ။ တစ္ခါေပါ့ … ကၽြန္ေတာ္က တျခားကိစၥ တစ္ခုနဲ႔ အျပင္မွာ ေရာက္ေနတယ္။ ညအျပန္ မိုးခ်ဳပ္မွာ ဆိုေတာ့ အိမ္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ေျပာထားမယ္လို႔ စိတ္ကူးရတယ္။ အဲဒါနဲ႔ အိမ္ကို ဖုန္းလွမ္းဆက္ ပါေလေရာ။ ဖုန္းက ေခၚေနတဲ့ အခ်ိန္ေလး တိုတိုေလး အတြင္းမွာ (အၿမဲတမ္း မေကာင္းတဲ့) သူမ်ားကို စခ်င္ေနာက္ခ်င္တဲ့ စိတ္က ဖ်တ္ခနဲ ေပၚလာတယ္ဗ်ာ။ အဲဒါနဲ႔ ဖုန္းလည္း ဝင္သြားေရာ အိမ္က ဖုန္းလာကိုင္မယ့္ အေမ့ကို ေနာက္ဖို႔က အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနၿပီ။ စစခ်င္း ဖုန္းလာကိုင္တာက အေဒၚပါ။ အဲဒါနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္ “ဒီမွာ ေဒၚခင္ေလးယု ႐ွိရင္ ေခၚေပးပါ … သကၤန္းကၽြန္း ရဲစခန္းကလို႔ ေျပာေပးပါ” လုိ႔။ အဲဒါနဲ႔ ဖုန္းကိုင္တဲ့ အေဒၚလည္း အေမ့ကို သြားေခၚေပးပါတယ္။ ခဏေနေတာ့ အေမက ဖုန္းလာကိုင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေရာ၊ ကၽြန္ေတာ့္ညီေရာ ႏွစ္ေယာက္လံုး အိမ္မွာလည္း မ႐ွိဘူး ဆိုတဲ့အခ်ိန္ ရဲစခန္းက ဖုန္းလာတယ္ ဆိုေတာ့ ဘယ္သူမ်ား ရန္ျဖစ္လို႔ ရဲစခန္းေရာက္ေနၿပီလဲ မသိဘူးလို႔ ေတြးၿပီး ဖုန္းလာကိုင္မွာပဲ ဆိုတာေပါ့။

            “ဟယ္လို ….”

            “ေဒၚခင္ေလးယုလား မသိဘူး ခင္ဗ်”

            “ဟုတ္ပါတယ္ …. ေျပာပါ” (ကၽြန္ေတာ့္အသံကို အေမ မမွတ္မိဘူး)

            “ကၽြန္ေတာ္က သကၤန္းကၽြန္း ရဲစခန္းကပါ”

            “ဟုတ္ … ဘာမ်ားျဖစ္လို႔လဲ မသိဘူး” (အေမ့အသံက သိပ္မထြက္ခ်င္ဘူး)

            “ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္လံုးထီ ထိုးခ်င္လို႔ပါ”

            “ဟမ္ … မရဘူးေလ၊ ကၽြန္မက ဒိုင္မွမဟုတ္တာ၊ ကၽြန္မ အဲဒါမ်ိဳးေတြ မလုပ္ဘူး”

            “ေအာ္ .. ဟုတ္လား၊ ဒါျဖင့္ရင္ ေဘာလံုးပြဲေရာ ေလာင္းလို႔ရမလားခင္ဗ်”

            “အာ … မရပါဘူးဆို … ကၽြန္မဆီမွာ ေလာင္းလို႔ရတယ္လို႔ ဘယ္သူေျပာလို႔လဲ”

            “ဟုတ္ကဲ့ .. ဟုတ္ကဲ့ … ဒါျဖင့္ ဒီေန႔ ဘာတစ္လံုးေကာင္းလဲဟင္”

            “ဟာ …. ဘယ္လိုလူလဲ မသိဘူး ဒုကၡပါပဲ … လူမွားေနၿပီထင္တယ္” (အေမ့ အသံက ေတာ္ေတာ္ စိတ္႐ႈပ္ လာတဲ့အသံ)

            အဲဒီေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္လည္း တဟီးဟီး ရယ္ၿပီးေတာ့ အခုဖုန္းဆက္ေနတာ ကၽြန္ေတာ္ပါလို႔ ေျပာရပါတယ္။ စိတ္ကူးေပၚလာလို႔ ေနာက္တာလို႔ ဆိုေတာ့မွ အေမက ကၽြန္ေတာ့္ကို “ဘာေကာင္မွန္း မသိဘူး .. င႐ႈပ္” ဆိုတာကေန စၿပီး ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ေကာင္းခ်ီး ေပးပါေတာ့တယ္။ အဲဒီလိုပဲ .. ကၽြန္ေတာ္က ေနာက္စရာလူ မ႐ွိေတာ့ရင္ ကိုယ့္အေမေတာင္ ကိုယ္ ခ်မ္းသာမေပးဘူး။ ေနာက္ေနက် … ဟဲဟဲ။

                        သူရႆဝါ

ႏိုဝင္ဘာ ၁၈ ရက္၊ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္