အဲဒီညနေခင်းလေးပေါ့
လေပြေတွေဆော့မြူး
ပန်းကလေးတွေ ကိုင်းကူးကိုင်းဆက်မှာ
အိပ်မက်ဖြူလေး မွှေးမွှေးမြတယ်။
ရင်ခွင်တစုံလုံးပါပဲ
အကြည့်လင်းလင်းလေးကို
အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်နေခဲ့တာလေ
ငါက
အိပ်မက်တွေအခိုးထနေတဲ့
ကဗျာတစ်ပုဒ်ပေါ့ကွယ်။
ဘယ်လိုဘာသာစကားနဲ့ဖြစ်ဖြစ်
ရည်းစားစကားမှန်ရင် “ချစ်တယ်” ပါပဲ။
အဲဒီလို ညနေပျိုလေးပေါ့
ကျွန်တော့်ရဲ့အိပ်မက်ဖြူလေး
တဖိတ်ဖိတ်လက်နေခဲ့တာ။
သူရဿဝါ
၁၂၊ ဖေဖော်ဝါရီ၊ ၂၀၀၈
Image credit: Gettyimages.com
No comments:
Post a Comment