ချစ်ြခင်းေမတ္တာကန်းတဲ့အခါ ခင်ဗျားတို့အခုဖတ်ေနရတဲ့ကဗျာ
- သူရဿဝါ -
ချစ်ြခင်းေမတ္တာရဲ့ အခိုးအေငွ့ေလးကအစ
ကိုယ်ချစ်ခဲ့ပါတယ်။
ကိုယ့်ကိုေတာ့ အခိုးအေငွ့ေလးေလာက်မှ
ချစ်ြခင်းေမတ္တာက ြပန်မချစ်ခဲ့။
နူးညံ့တဲ့စိတ်ခံစားမှုရဲ့ လည်ပင်းေသွးကိုမှ
ေသွးေအးေအးစုပ်ယူတတ်တဲ့
ဗန်ပိုင်းယားတေကာင်ြဖစ်ချင်တယ်လို့
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုြပန်ြပီး ကျိန်စာတိုက်ေနရတဲ့ နာကျည်းမှုမျိုး။
ဘဝအဆက်ဆက် ချစ်ြခင်းေမတ္တာကန်းသူြဖစ်ရပါေစသားလို့လည်း
ကျိန်ဆို ကျိန်ရဲခဲ့ပါတယ်။
ဘာတတ်နုိင်မှာလဲ
အသိဉာဏ်တံခါးပွင့်တဲ့တြပိုင်နက်
ချစ်ြခင်းအလင်းေရာင် ေမှာင်မဲသွားတဲ့ေခတ်ထဲ။
ကိုယ်.. ဘာများ တတ်နုိင်မှာမို့လို့လဲ။
စိတ်ေရာကိုယ်ပါ ေြခာက်ြခားြပီဆိုတဲ့အခါ
ပန်းပွင့်ဖတ်ကေလးေတွလည်း လိှုင်းြကမ်းြကီးြဖစ်သွားတာပဲ
နှင်းမံှုေလးေတွကိုလည်း မုန်တုိင်းအြဖစ်ြမင်ေနရတာပဲ။
ချစ်ြခင်းေမတ္တာဟာ
ဟစ်တလာရဲ့ ရက်စက်ဝိညာဉ်ပူးကပ်ခံေနရြပီလို့
ကိုယ့်ညေနေတွက ကိုယ့်ကိုသတိေပးတယ်။
တဟုန်ထိုး
ကိုယ်ေြကွကျသွားတာြမင်ချင်တယ်ဆိုတဲ့စကားကို
အရယ်မပျက်လှမ်းေြပာေနတဲ့
ချစ်ရပါေသာ ရက်ရက်စက်စက် ကိုယ့်ချစ်သူြကယ်။
၁၈ - နုိဝင်ဘာ - ၂၀၁၄
No comments:
Post a Comment