မ်က္ဝန္းတေစၦ ... ညေန

‘မ်က္ဝန္းတေစၦ . . ညေန’

( ၁ )

မ်က္ဝန္းမ်ား . . . အလြန္လွသည္။

မ်က္ဝန္းမ်ား . . . တခါတရံ အရိုင္းဆန္ဆန္ . . . သို႔ေသာ္ ထိုမ်က္ဝန္းမ်ားကို ၿငိမ္းခ်မ္းေအးျမစြာပင္ က်ေနာ္ . . . ခ်စ္ပါသည္။

အထင္ႀကီးေလးစားမႈကို ဖံုးကြယ္မထားတတ္ေသာ . . . ထိုမ်က္ဝန္းတို႔ကိုလည္း . . . . ခ်စ္သည္။

တစ္ခါက . . . . မ်က္ဝန္းမ်ားထဲတြင္ . . . . သနားၾကင္နာမႈမ်ား တပ္ဆင္၍ . . . က်ေနာ္ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး ခ်စ္ပါသည္။

သေရာ္ရယ္ျမဴးရိပ္ကို ႏႈတ္ခမ္းလႊာမ်ားတြင္ မထင္ဟပ္ေစဘဲ အၾကည့္ျဖင့္ အစားထိုးျခင္းကိုလည္း . . . . မ်က္ဝန္းမ်ား ပိုင္ႏိုင္ကၽြမ္းက်င္လွ၏။

အံ့ၾသမင္သက္မႈတစ္ဝက္ျဖင့္ ခ်စ္မက္ရျပန္ပါသည္။

မ်က္ဝန္းမ်ားသည္ က်ေနာ့္ကိုၾကည့္ေသာ က်ေနာ့္ ဆန္႔က်င္ရာ အရပ္မွ ျဖစ္ႏိုင္သလို . . . . က်ေနာ့္ကို ၾကည့္ေသာ က်ေနာ့္ မ်က္ဝန္းမ်ားလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။

ေသခ်ာတာကေတာ့ ထိုမ်က္ဝန္းမ်ား၏ အၾကည့္ကို က်ေနာ္ ေရွာင္လႊဲႏိုင္စြမ္းမရွိ . . . က်ေနာ္သည္ အၾကည့္ခံရသူ ျဖစ္ပါသည္ . . . က်ေနာ္သည္ အညွိဳ႕ခံေနရသူ ျဖစ္ပါသည္။

မည္သို႔ပင္ျဖစ္ျဖစ္ . . . ထိုမ်က္ဝန္းမ်ားကို က်ေနာ္ပိုင္သည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ . . . . က်ေနာ္ သိမ္းဆည္းထားျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

ထိုမ်က္ဝန္းမ်ားကို သံသယကင္းမဲ့စြာပင္ က်ေနာ္ . . . ခ်စ္ မိ ပါ သည္။

( ၂ )

အခ်စ္ဆိုတာ ၾကယ္ပြင့္ကေလးေတြကို ေရတြက္ေနရသလို ခံစားမႈမ်ိဳးျဖစ္လိမ့္မယ္။

ဆန္းျပားလိႈက္ဖို . . . ရင္ထဲမွာလည္း ကပိုကရိုနဲ႔ . . .

မကုန္ဆံုးႏိုင္ေအာင္ က်ယ္ျပန္႔မ်ားျပားလိုက္တာ . . . ဘယ္ေတာ့မွ မကုန္ခမ္းႏိုင္ေတာ့တဲ့ ကန္႔သတ္မႈမ်ိဳး . . . ေနာက္ၿပီး ထူးဆန္းတဲ့ အာကာသေၾကာက္ရြံ႕စိတ္မ်ိဳးလည္းပါဝင္ . . .

ကိုယ္တိုင္ . . . ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြ ျဖစ္ေနတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေမာ့ေငးေမွ်ာ္ရီ ေနရတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ . . . အဲဒီ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးရဲ႕ ၾကားထဲက လြတ္လပ္ပြင့္လင္းေနတဲ့ ေလထုအလႊာလား . . .

အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ ကိုယ္ . . . ဘယ္ေတာ့မွ အိပ္လို႔မေပ်ာ္ဘူး . . . ဘယ္ေတာ့မွလည္း ေသဆံုးမွာမဟုတ္ဘူး။

ခေရပန္းကံုးေလး သီရီၿပီး ပန္ေပးခ်င္တာ . . . လက္ပတ္နာရီေလးအေပၚ မနာလို . . . လွမ္းၿပီး သဝန္တိုမိတာ . . . ညီမေလးႀကိဳက္မယ့္ သီခ်င္းေတြ ပို႔ေပးခ်င္တာ . . . အိမ္အျပန္လမ္းကို ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း မုန္းမိတာ . . .

တကယ္ပါပဲ . . . အခ်စ္ဆိုတာ ေႏြဦးျဖစ္တယ္ . . . ေလရူးျဖစ္တယ္ . . . ၾကယ္ပြင့္ၾကယ္ခက္ ျဖစ္သလို . . . လက္သန္းေလးတစ္ဖက္လည္း . . . . ျဖစ္တယ္။

ကြယ္ . . . လြမ္း လိုက္ ရ တာ . . . .

( ၃ )

‘ငါက နင္ေျပာတာပဲ နားေထာင္ခ်င္တာပါဟာ . . .’

မ်က္ဝန္းမွ စကားသံတို႔ကို က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း နားေထာင္ခ်င္လွသည္။

‘နာကလည္း နင့္ကိုပဲ ယံုခ်င္ပါတယ္ဟာ . . . ဂယ္ေက်ာတာပါ’

မပီကလာ ပီကလာ . . . စီးက်လာ . . . ထိုမ်က္ဝန္းစကားတို႔ကိုပင္ က်ေနာ္ ယံုၾကည္လိုက္သည္။

က်ေနာ္ ေဆာင္းေပးေသာ ထီးအရိပ္ေအာက္တြင္ မ်က္ဝန္းတစ္စံု ၿငိမ္သက္ေႏြးေထြးခဲ့သလို က်ေနာ္လည္း မ်က္ဝန္းရိပ္မ်ားေအာက္မွာ ေမွ်ာ္လင့္ေႏြးေထြး . . . မ်က္ဝန္းကိုပင္ . . . ေငး . . . ၾကည့္ေနခ်င္ပါသည္။

မ်က္ဝန္းေလးေတြကို က်ေနာ္ခ်စ္သည္။

မ်က္ဝန္းခ်စ္ေသာ သီခ်င္းေတြကိုခ်စ္သည္။

မ်က္ဝန္းမွ အရိပ္အေယာင္မွန္သမွ်ကိုခ်စ္သည္။

ဝမ္းနည္းေၾကကြဲ . . . မ်က္ဝန္းကို ျမင္ရလွ်င္ က်ေနာ္ပါ နာက်င္ဆြံ႕အ . . . သိမ္ငယ္ရသည္။

တျဖည္းျဖည္း . . . က်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္ မုန္းေလာက္ေအာင္ ခ်စ္လာမိျခင္းအတြက္ က်ေနာ္ . . . ေနာင္တမရပါ။

သို႔ေသာ္ . . . က်ေနာ့္ကို ညွိဳ႕ယူေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားသည္ က်ေနာ့္မ်က္ဝန္းမ်ား မဟုတ္ေၾကာင္း ေသခ်ာသလို ရွိလာသည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ . . .

က်ေနာ့္မ်က္ဝန္းမ်ားက ညိွဳ႕ေသာစက္ကြင္း . . . ထိုမ်က္ဝန္းမ်ားကို မရမက လိုက္ရွာေနမိေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။

က်ေနာ္သည္ မ်က္ဝန္းမ်ားေအာက္တြင္ စိတ္လိုလက္ရ . . . အခ်ည္ေႏွာင္ခံခ်င္ေနေသာ လူငယ္လူရြယ္တစ္ဦး ျဖစ္ပါသည္။

( ၄ )

လေရာင္အလင္းေလ . . . ဝင္းျဖာစီးပ်ိဳေနလိုက္ပံု . . .

မိႈင္းညိဳ႕ျပာလြင္မႈဟာ ကိုယ့္အေသြးအသားထဲအႏွံ႔။

ဒီလိုညမ်ိဳးမွာေပါ့ . . . မ်က္ဝန္းကို ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ထဲ ထည့္ပ်ိဳးေနမိတယ္။

‘ညီမေလး မရွက္ပါနဲ႔ကြယ္’ လို႔ ေတြးရင္းက ကိုယ္ပဲရွက္သြားရျပန္တယ္။

ဝဲလြင့္ေျဖာင့္စင္းတဲ့ ဆံႏြယ္ေတြၾကား . . . ကိုယ္ပါ ပါသြားသလိုမ်ိဳး . . . အဲဒီေနာက္ . . . အလင္းႏွစ္ တစ္သန္းေလာက္ ညီမေလးလက္ကိုတြဲၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္မိတယ္။

နတ္ဖုရားမေလးရယ္ . . .

ကိုယ္က . . . ဆိုးပါတယ္၊ မင့္ဓါတ္ပံုေလး ခိုး . . . ထားမိ

‘အဲဒီမ်က္ဝန္းေလး ခဏ . . . ေပးပါ’ လို႔လည္း ေတာင္းမယူရဲ . . . လက္ေတြ႕နဲ႔ လြဲ ခ်င္ တုိင္း . . . . လြဲ လို႔ . . .

မ်က္ဝန္းနဲ႔ . . . လက္သန္းကေလးနဲ႔ . . . ကိုယ့္မွာ မေတာ္တဆ ထိခိုက္မိၾကရင္ေတာင္ အိပ္မက္မက္ဟန္ ေဆာင္ရတယ္။

ႏွင္းပြင့္မိန္းမပ်ိဳေလးရယ္ . . . မင္းကို ကိုယ္ . . . သိပ္ . . .

( ၅ )

ညေနသည္ သာယာလွပမည္ဟု က်ေနာ္ထင္သည္။

မ်က္ဝန္း . . . ႏွင့္ ညေနကို ယွဥ္တြဲထားေသာ လွပညက္ေညာမႈသည္ ဘာမွထပ္၍ မလိုအပ္ေတာ့ဘူးဆိုလွ်င္ . . . ထိုျမင္ကြင္းကို က်ေနာ္ ေငးၾကည့္ေနခ်င္သည္။

ခ်စ္သည္မွလြဲ၍ . . . မည္သည့္ ဆႏၵတစ္စံုတစ္ရာကိုမဆို က်ေနာ္ မလိုအပ္ပါ။

မ်က္ဝန္း . . . ညေန . . . မ်က္ဝန္းေတာက္ပမႈႏွင့္ ညိဳရီဖ်ိဳးဖ်ညေနကို တြဲဖက္ၾကည့္ရံုႏွင့္ပင္ က်ေနာ္ ေပ်ာ္ပါသည္။

ညေနမေရာက္ခင္ . . .

က်ေနာ္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ပါသည္။

( ၆ )

အခ်ိန္အခါမဟုတ္ဘဲ . . . ပန္းတို႔ပြင့္လာ . . . မုန္တိုင္းဟာ ပြင့္ဖတ္ပြင့္ခ်ပ္ေတြလို . . .

က်ိန္စာသင့္တာ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ ကိုယ့္ညီမေလးဆီ . . . သူ႔မ်က္ဝန္းေတြထဲ . . . ဘယ္လို နတ္ဆိုးစစ္သည္တို႔ ခ်င္းနင္းၾကၿပီလဲ . . . .

ေခါင္းမွာ . . . ငရဲပန္းမကိုဋ္ ဆင္ယင္လုိ႔ . . . မ်က္ဝန္းေတြ . . . မ်က္ဝန္းေတြမွာ . . . တစ္လႊာၿပီးတစ္လႊာ . . . ရီေဝရူးသြပ္စြာ . . .

အို . . . လွလိုက္တာ . . . လွလိုက္တာ ညီမေလးရယ္ . . . . ကိုယ့္ႏွလံုးေသြးနဲ႔မွ ေျခေဆးခ်င္တဲ့ စိမ္းစိမ္းရိုင္းရိုင္း အၾကည့္မ်ိဳးေတြနဲ႔ ညီမေလးဟာ . . . ရက္ရက္စက္စက္လွေနလိုက္တာ . . . .

ဝိဥာဥ္ႏႈတ္မယ့္ေတးသီ . . . မ ထီ တ ရီ နဲ႔ . . . .

ၿပံဳးေန . . . ညီမေလး ခက္ထန္လြန္႔လူး . . . ၿပံဳး . . . လို႔ . . . ေန . . .

တျဖည္းျဖည္း ႏူးညံ့ရင္ခုန္ . . . ပန္းကေလးတစ္ပြင့္ျဖစ္သြား . . . . ကိုယ့္အနားမွာ . . . . ႏွင္းပြင့္ျဖဴစို ပန္းပြင့္ပ်ိဳေလး ျဖစ္သြား . . . .

ကိုယ္သိမ္းထားလိုက္မယ္ . . . ဆုိုေတာ့မွ . . .

ပြင့္ဖတ္ပြင့္ခ်ပ္ေတြဟာ . . . မုန္တိုင္းျဖစ္လာ . . . နတ္ဘီလူးေျခသံျဖစ္လာ . . . အိုး . . . . .

ကိုယ့္ရင္တည့္တည့္ . . . လက္သန္းကေလးနဲ႔ . . . ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့ လက္သန္းေလးနဲ႔ . . . မ်က္ဝန္းမီးလွ်ံေတြနဲ႔ . .

ကိုယ့္တစ္ေယာက္တည္းအေပၚ မိုးၿပိဳၿပီထင္ရဲ႕ . . . ေမွာင္ ေန လိုက္ တာ . . . မိုးႀကိဳးလွ်ပ္ပန္းေတြ ဝန္းဝင္းဝုန္းဝုန္းနဲ႔ . . . မြန္း . . . ၾကပ္ . . . ေျခာက္ . . . ေသြ႕ . . . ညီမေလး . . . ေမ့ၿပီ . . .

ေၾကာက္လန္႔စရာ မ်က္ဝန္းေတြ . . . မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ . . . အထိုးစိုက္ခံေနရခ်ိန္ . . . ကိုယ့္အျမင္ေတြ မွိန္ေဖ်ာ့တိုးလ်လာ . . . ေနာက္ဆံုးမွာ . . . ဟိုး . . . . မွာ . . . ညီမေလး . . . ဟင့္အင္း . . . မဟုတ္ဘူး . . . ေစတန္ နတ္ဆိုးမရဲ႕ သမီးေတာ္ျဖစ္မယ္ . . . သူ႔ရဲ႕ လက္သည္းခၽြန္ခၽြန္ေတြ . . . ေဝေဝဝါး . . . ညီမေလးပဲ ျဖစ္မွာပါ . . . ဆူ ေဝ အိုင္ ပြက္ . . . ေသြးေတြ . . . ေမွာင္အတိက် . . . . . . . . . . . . . . . . . ကိုယ္ . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . .

( ၇ )

ညေနမေရာက္ခင္က က်ေနာ္ အိပ္မက္ဆိုးေတြ မက္ခဲ့သည္။

ညေနသည္ ထိုအိပ္မက္နိမိတ္ ျဖစ္လာမည္ဆိုလွ်င္ . . .

ဟင့္အင္း . . . က်ေနာ္ မေတြးခ်င္ပါ . . . က်ေနာ္ ရွင္သန္ရမည္ . . . မျဖစ္ျဖစ္သည့္နည္းႏွင့္ . . . .

‘ညေနသည္ . . . မ်က္ဝန္းသည္ . . .’ ဟု ေတြး၍ . . . .

ညေန . . . မေရာက္ခင္ . . . က်ေနာ္

ေပ်ာ္ ရႊင္ ေန ခဲ့ ပါ သည္။

ညေနမေရာက္ခင္ . . . . . . . . .

ညေန . . . . မေရာက္ခင္ . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . .

ညေန . . . . မေရာက္ေတာ့ပါ။

မ်က္ဝန္းသည္ ညေနကို က်ေနာ့္အနားမွ . . . အစိမ္းလိုက္ ခြဲထုတ္သြားသည္။

က်ေနာ့္စကားကို နားေထာင္ခ်င္သည္ဆိုေသာ . . . ယံုခ်င္သည္ဆိုေသာ မ်က္ဝန္း၏ စကားတုိ႔ကို ယံုၾကည္ နားေထာင္မိခဲ့ . . . . က်ေနာ္ပဲ မွားပါသည္။

ညေနႏွင့္၊ မ်က္ဝန္းႏွင့္ . . . . အတူတူ ယွဥ္တြဲ၍ က်ေနာ္ လမ္းေလွ်ာက္ခြင့္ရမည္ဟူ၍ . . . . မ်က္ဝန္း ေျပာခဲ့ . . .

က်ေနာ္မွားသည္ . . . မ်က္ဝန္း မမွားပါ။

ညေနကို မ်က္ဝန္း . . . ႏွင္ထုတ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ညေနမေရာက္ေသာေၾကာင့္ . . . မ်က္ဝန္းအနား၊ ညေနရီအနား က်ေနာ္ သြား၍မရပါ . . . ထို႔ေၾကာင့္ မ်က္ဝန္း မမွားပါ။

ညေနမေရာက္ခင္ . . . မ်က္ဝန္း . . . . အိမ္အျပန္လမ္းဆီ . . . လွမ္းသည္။

ေႏြေန႔ခင္း၏ ပူေလာင္မႈကိုသာမက . . . . တစ္စံုတစ္ဦးကိုပါ မ်က္ဝန္း . . . ေခၚယူခဲ့သည္။

က်ေနာ့္အား . . . . ညေနအား . . . . .

မ်က္ဝန္းက တစ္စံုတစ္ဦးႏွင့္ အလဲအထပ္ျပဳသည္။

က်ေနာ့္အား . . . ညေနအား . . . . . . မ်က္ဝန္းႏွင့္ တစ္စံုတစ္ဦးက သတ္ပါသည္။

က်ေနာ္ခ်စ္ေသာ လက္သန္းေလးသည္ . . . အျခားလက္သန္းအား . . . လွမ္းခ်ိတ္တြယ္၍ . . . က်ေနာ္ခ်စ္ေသာ မ်က္ဝန္းသည္ . . . . အျခားမ်က္ဝန္းတြင္ ေပ်ာ္ဝင္၍ . . .

က်ေနာ္ . . . . ဘယ္ေနရာ ေရာက္ေနခဲ့သည္လဲ . . . . ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ေနသလဲ . . . .

‘က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့သူက သူ႔ခ်စ္သူေလာက္ ဘယ္သူ႔မွ မခ်စ္ဘူး’

‘က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့သူက သူ႔ . . . . ခ်စ္သူေလာက္ ဘယ္သူ႔မွ . . . . မခ်စ္ဘူး’

မည္သူေရးခဲ့မွန္းမသိေသာ စာသားတစ္ပိုင္းတစ္စကို . . . . ရြတ္၍ က်ေနာ္ . . . . ေရာက္တတ္ရာရာ . . . . ေလလြင့္ . . . . ေလလိုလြင့္သည္။

ေျခပစ္လက္ပစ္ ထိုင္ခ်မိသည္ . . . က်ေနာ့္မ်က္လံုးမ်ားကို ေျမျမွဳပ္ပစ္လိုက္သည္ . . . . က်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္ . .

စိတ္က ေရာက္ခ်င္ရာေရာက္ခဲ့ေသာ္လည္း . . . က်ေနာ္ . . . မ်က္ဝန္းႏွင့္ မ်က္ဝန္း၏ တစ္စံုတစ္ဦးေနာက္သို႔ . . နာမ္စိတ္မဲ့စြာ . . . လိုက္ပါ . . . . သြား . . . .

ေႏြသည္ က်ေနာ္တစ္ဦးတည္းကို ခုန္အုပ္လိုက္ၿပီး က်ေနာ္တစ္ဦးတည္းက ပူေလာင္မႈကို ကိုယ္စားျပဳရေသာ အခါ . . . က်ေနာ္သည္ အိမ္အိုေဟာင္းတစ္လံုးျဖစ္ေန . . . မည္သူမွ မလိုအပ္ေသာ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းျဖစ္ေန . . . အရိပ္ကေလးသည္ က်ေနာ့္ဆီ တိုးဝင္လာခဲ့ၿပီး . . . က်ေနာ့္ကို တိုးတိုက္ေဖာက္ထြက္သြား . . . က်ေနာ္သည္ . . . မ်က္ဝန္းသည္ . . . အရာအားလံုးသည္ . . . အခ်ိန္တန္လွ်င္ ထ၍ေပါက္ကြဲၾကမည့္ ခ်ိန္ကိုက္ဗံုးမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။

လမ္းမအက်ယ္ႀကီးကိုမုန္းသည္။ လမ္းမတစ္ဖက္ျခမ္းမွ ျမင္ျမင္သမွ်ကိုမုန္းသည္။ တစ္စံုတစ္ဦးကိုမုန္းသည္။ လက္သန္းေလးေတြကိုမုန္းသည္။ မ်က္ဝန္းကို . . . . မုန္းသည္။ က်ေနာ့္ဆီ ေရာက္မလာေတာ့ေသာညေနကို မုန္းသည္။ အိမ္အျပန္ေျခလွမ္းမွစ၍ ယခုလက္ရွိအခ်ိန္အထိ ျဖစ္ပ်က္ေနသမွ် အရာအားလံုးအဆံုး . . . . က်ေနာ္ . . . မုန္းသည္။

မ်က္ဝန္း . . . . က်ေနာ့္ကို ျမင္သြား . . . တဒဂၤ . . . ရပ္တန္႔ . . . . .

ခဏေလး . . . ခ်စ္ေသာ . . . က်ေနာ္ခ်စ္ေသာ မ်က္ဝန္းကို ခဏေလးရလိုက္၏။

က်ေနာ္ . . . မ်က္ဝန္းအနား . . . တေရြ႕ေရြ႕ . . . တိုးကပ္ . . .

က်ေနာ့္ကိုရည္ရြယ္ေသာ . . . ‘………….’ . . . . တီးတိုးစကား . . . .

‘မ်က္ဝန္းရယ္ . . . . ညီမေလးရယ္ . . . .’

က်ေနာ္ . . . . စိတ္ထဲမွလြဲ၍ . . . . မတံု႔ျပန္ေတာ့ပါ . . . ျဖတ္ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္ . . . ဆြံ႕အတိုးတိတ္ . . . ေခါင္းငံု႔၍ ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။

‘ခ်စ္တဲ့သူက . . . ရံႈးတယ္ေလ . . . ဒါေၾကာင့္ . . . ငါက . . . ငါအရံႈးေပးဖို႔ ထိုက္တန္တဲ့သူကိုမွ . . . .’

မ်က္ဝန္းေျပာဖူးေသာ စကားအခ်ိဳ႕ . . . .

မ်က္ဝန္း အရံႈးေပးခ်င္ေသာသူသည္ က်ေနာ္မဟုတ္ေသာ္လည္း က်ေနာ္ကေတာ့ မ်က္ဝန္းကိုပင္ အရံႈးေပးခ်င္ပါသည္။

ရီေဝႏူးညံ့စြာပဲျဖစ္ျဖစ္ . . . . နာက်င္ေၾကကြဲစြာပဲျဖစ္ျဖစ္ . . . . ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မဆို . . . ငါ . . . အရံႈးေပးပါတယ္ . . . ညီမေလးရယ္ . . . နင့္ကို . . . ငါ . . . သိပ္ခ်စ္ပါတယ္ . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . .

က်ေနာ္ . . . မ်က္ရည္က်မိသည္။

( ၈ )

ေနဝင္တာကိုလွမ္းၾကည့္မိတယ္

ကမၻာတစ္ဖက္ျခမ္းမွာေတာ့

အေမွာင္ကိုလြမ္းရဦးေရာ့မယ္

ငါက …. အလင္းတစ္စက္ပဲျဖစ္ခ်င္ခဲ့

ေမာ … လ် …. တုိး …. ေဖ်ာ့

ေၾကြပါေစေတာ့ကြယ္

( ၉ )

မ်က္ ဝန္း မ်ား . . . .

အရိုင္းဆန္ဆန္ မ်က္ဝန္းမ်ားကို က်ေနာ္ခ်စ္သည္။

သနားၾကင္နာမ်က္ဝန္းမ်ားကို က်ေနာ္ခ်စ္သည္။

ထိုမ်က္ဝန္းမ်ားသည္ က်ေနာ့္မ်က္ဝန္းမ်ားမဟုတ္သလို က်ေနာ္ပိုင္ဆိုင္ေသာ အျခားတစ္ပါး မ်က္ဝန္းမ်ား မဟုတ္တာလည္း ေသခ်ာလွပါသည္။

အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ . . . ထိုမ်က္ဝန္းမ်ားကို က်ေနာ္ . . . သိမ္းဆည္းထားခြင့္ မရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . ယခုအခါ . . . မ်က္ဝန္းမ်ားကို က်ေနာ္ မျမင္ရေတာ့ပါ။

သူရႆဝါ

ဧပရယ္လ္ ၂၂ ရက္ ၊ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္