ညီမေလးရီတာနဲ့ မိုင်ေတွအေဝးနဲ့ မိှုင်ေတွအေငးနဲ့

ညီမေလးရီတာနဲ့ မိုင်ေတွအေဝးနဲ့ မိှုင်ေတွအေငးနဲ့

- သူရဿဝါ -

ခဏေလးပါပဲ။

အလင်းနှစ်တစ်သန်းေလာက်ြကာတယ်လို့ထင်ရ

ြမက်ရိုင်းပင်ေတွရှည်လာတာ မေပျာ်ဘူး ရီတာ။

"ညီမေလးက ဘာလုပ်ေနရမှာလား" တဲ့

ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ဘန်းစကားမှာ

ကိုယ် အေဝးြကီး ေလးပင်လို့။

သိမ်ငယ်လွင့်စင်လို့။

ကိုယ်ဟာ ကိုယ်ပီသေနခဲ့လိုက်ပံုများ

ြကယ်စေတွကို တွဲရရွဲခိုလို့

အိပ်မက်မှန်းသိသိ ြကည့်ခဲ့ပါတယ်။

ကိုယ့်လိုပဲ

မေန့ညကလိုပဲ

သံြကိုးအပိုင်းအြပတ်ေတွလိုပဲ

စိတ်ကူးချင်းလည်း ချိတ်ဆက်မရ

ညီမေလးရီတာဆီလည်း ချိတ်ဆက်မရ။

ဧရိယာြပင်ပမှာပါဆို

မိုင်တိုင်ေတွအေဝးြကီးမှာပါဆို

ဘာလို့စကားေတွ လာေြပာေနေသးလဲ။

ဘာလို့အမှားေတွ လာေရာေနေသးလဲ။

ခါးပါတယ်ဆိုမှ။

ကိုယ်ဘယ်ေလာက်အထိ စိတ်ရှည်ရမှာ

ကိုယ်ဘယ်ေလာက်အထိ ြကည်နူးရမှာ

I love you တိုးတိုးေလးကို

လက်မဝက်ေလာက် Voice mail ေလးကို

မိုင်ေတွအေဝးြကီးြဖန့်ထားတဲ့ ငါးစက္ကန့်ေလးကို

စာလံုးေတွတုန်ခါသွားတယ်

လက်ေချာင်းေတွ တဖျတ်ဖျတ်ေရွ့သွားတယ်

Chat Box ထဲ မေရာက်ချင်ေရာက်ချင် ြပုတ်ကျသွားတယ်

ညီမေလးရီတာကို စိတ်ဆိုးလိုက်တာတို့ ဘာတို့။

၁၈ - ဧပရယ်လ် - ၂၀၁၄