တခါတေလ ည
- သူရဿဝါ -
အေမှာင်ထဲေရာက်တယ်။
ဉာဏ်ပညာနဲ့
ချစ်ြခင်းတရား စာသားကိုေတွ့တယ်။
သိပ်ဝမ်းနည်းလာတဲ့အခါ
သိမ်းထားတဲ့ကဗျာေတွြပန်ရှာဖတ်တယ်။
လွမ်းဆွတ်လိှုက်ေမာဖွယ်ရာ
ငိုချင်လာတဲ့အခါ
ေနာက်တစ်ေခါက်၊
ကဗျာေတွဖတ်ပါတယ်။
နာကျင်ရတဲ့အခါ
ဟက်ဟက်ပက်ပက်
မရယ်ေမာနိုင်ပါဘူးလို့ ဘယ်သူြငင်းမှာတဲ့လဲ။
လူသားဆန်မှုအတွက်
တခါတေလ
ယုတ္တိေဗဒေတွကို
ေဖျာက်ပစ်ခဲ့ရမှာ။
ရယ်ေမာြပီးတဲ့အခါ
မဆံုးတမ်းငိုေြကွးခွင့်မရှိဘူးလို့
ဘယ်သူတားြမစ်မှာတဲ့လဲ။
အမှန်တရားဟာ
တစ်ေန့ေတာ့ ြပန်ေရာက်လာမှာပါပဲ၊
ေသမတတ်ဒဏ်ရာေတွ
တသီတတန်ြကီးနဲ့ေပါ့။
အဲဒီအခါ
ေနာင်တရစရာမကျန်ေလာက်ေအာင်ကို ေနာက်ကျေနခဲ့လိမ့်မယ်။
ေမာတယ်၊
လူလိမ့်အထီးကျန်ညေတွထဲ။
လက်သန်းကေလးပဲအပိုင်ေပးပါ၊
အချစ်ေမတ္တာ ြပန်ေပးပါ့မယ်လို့ စိတ်ကူးယဉ်ဖူးတယ်။
ေခါင်းေမာ့ရင်ေကာ့ေနလိုက်ပါမယ်။
အေမှာင်ညထဲက
ထွက်ကျလာြပီးေနာက်၊
ချစ်ြခင်းတရားဟာ
ဟာသေတးသွားအြဖစ် ေြပာင်းလဲသွားခဲ့တဲ့ေနာက်။
၀၈ - ဧပရယ်လ် - ၂၀၁၄
No comments:
Post a Comment