မီးဟာ ေလာင်ြပီးမှ ကိုယ့်ကိုတိုက်ချ
- သူရဿဝါ -
မီးေတွဟာ
လျှံြပီး
ကိုယ့်အေပါ်ဖိတ်ကျပါတယ်။
အခုထိေြမြပင်ေပါ်မတ်မတ်ရပ်ေနြပီး
ကိုယ်ဘာလုပ်ဖို့လဲ။
ေမျှာ်လင့်ချက်က
ကိုယ့်ကိုမဲ့ြပပါတယ်။
ရင်ထဲမှာတလှပ်လှပ်ြဖစ်တယ်၊
ငိုင်ေနတယ်
ကိုယ်အခုလုပ်နိုင်တာတစ်ခုက
ြမင်နိုင်ေလာက်တဲ့ေနရာအဆံုးအထိ
ြကည့်ရံု၊
ေဝဝါးလိုက်ရံုပါပဲ။
စြကာဝဠာရဲ့အတွင်းထဲမှာလှည့်ပတ်ြပီး
ကိုယ်ေမျာေနပါတယ်။
စြကာဝဠာရဲ့
မျက်နက်ဝန်းကိုေတွ့တယ်။
စြကာဝဠာရဲ့
နားရွက်အဖျားေလးကိုေတွ့တယ်။
စြကာဝဠာရဲ့
နှုတ်ခမ်းပါးေလးကိုေတွ့တယ်။
စြကာဝဠာရဲ့
လည်တိုင်ေကျာ့ေကျာ့ကိုေတွ့တယ်။
ကိုယ်အေသအချာထပ်ေမျာေနတယ်
ကိုယ်အေသအချာထပ်ြကည့်တယ်
ဟုတ်တယ်..
စြကာဝဠာဟာ
“သူမ” ြဖစ်ေနပါတယ်။
[၁၃]
ရက်ေန့မှာ ကိုယ်ရပ်တန့်ေနရမလား
ဒီဇင်ဘာကို
လွှင့်ပစ်လိုက်ရမလား
ေတွေဝမှုက
ကိုယ့်ကိုလိုက်ရှာတုန်းမှာ
အထီးကျန်ရထားဟာ
ဆက်သွားေန။
ကိုယ့်အခန်းေမှာင်ေမှာင်ထဲက
မှန်ချပ်ကိုလှမ်းြကည့်ေတာ့
“သူမ”
ကို ြမင်ပါတယ်။
“သူမ”
ကို ထပ်ြကည့်ေတာ့
ကိုယ့်ကိုယ်ကို
ြပန်ြမင်ပါတယ်။
အသည်းနှလံုးပံု
မီးစြကီးကို ကိုင်ြပီး
ဘယ်ေနရာမှန်းမသိတဲ့
ေြမြပင်မှာ
ကိုယ်
ရပ်ေနပါတယ်။
ငရဲဆိုရင်လည်း
ဒါဟာ
အထီးကျန်ငရဲြဖစ်ပါလိမ့်မယ်။
ေြမြပင်ေပါ်
မတ်မတ်ရပ်ြပီး
မာေကျာချင်ေယာင်ေဆာင်ြပီး
အထီးကျန်ငရဲနဲ့
မီးလျှံငရဲ
ဘယ်ဟာပိုေကာင်းသလဲလို့
ကိုယ်ေရွးေနပါတယ်။
၁၇ - ေအာက်တိုဘာ
- ၂၀၁၃
No comments:
Post a Comment