ဟယ္လင္ … ေရာက္ရာအရပ္က အျမန္ဆက္သြယ္ပါ

“ဟယ္လင္ … ေရာက္ရာအရပ္က အျမန္ဆက္သြယ္ပါ”

(၁)

မင္းဘယ္ေတြသြားေနတာလဲ ဟယ္လင္

ဟယ္လို! ဟယ္လင္ေရ … ဟယ္လို

တယ္လီဖုန္းေဘးမွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း

ဆက္သြယ္မႈဧရိယာအတြင္းမွာလည္း ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း

ဟယ္လို! ဟယ္လို!

ဟယ္လို! တူ …. တူ …. တူ ….

တူ ……….

တူ …………………………

(၂)

အစစအရာရာ အဆင္မေျပဘူးဟယ္လင္

မင္းကိုလြမ္းရတာကလြဲရင္ ဘာဆိုဘာမွေနသားတက်မျဖစ္ေသးဘူး

ၿဂိဳဟ္သားလို ကိုယ္နားမလည္ႏုိင္တဲ့လူေတြရဲ႕ဘာသာစကားကို

ကိုယ္ကၿဂိဳဟ္သားတစ္ေကာင္လို နားမလည္ႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတာ

သူတုိ႔ရဲ႕ အတက္အက်၊ ေပါက္ေဈ း၊ မိုးေလဝသ၊ အေရာင္းအဝယ္၊

ေမတၱာလက္ေဆာင္၊ ေစတနာဗရပြ၊ မ်က္လံုးသူငယ္အိမ္၊

အဲဒါေတြအေၾကာင္းကို (စိတ္မပါလက္မပါ) ကိုယ္ေလ့လာေနရတာ

ဟယ္လင္ေရ … ကိုယ္ စိတ္ ႏွလံုး သံုးပါးစလံုးနဲ႔

မင့္ဆီ အဆက္အသြယ္မရေတာ့ကတည္းက

မိုးရာသီဟာ ေႏြေနပူထဲျပဳတ္က်က်န္ခဲ့သလို ကိုယ္ခံစားရ၊

မင္းကေတာ့ ဒါေတြဘယ္သိမလဲ ဟယ္လင္ရယ္ …

သတင္းစာေစာင္ေတြေတာင္ မွန္မွတ္ဖတ္ေလ့မ႐ွိတဲ့မင္းက

ကိုယ့္ရင္ထဲကအေၾကာင္းေတြကိုလည္း စိတ္ဝင္တစား႐ွိလွမွာမဟုတ္မွန္း ကိုယ္သိတယ္ေလ။

(၃)

မင္းဘယ္ကိုထြက္သြားတာလဲ …

ေနာက္ၿပီး ဘာေၾကာင့္ထြက္သြားတာလဲ ဟယ္လင္

အဲဒီေမးခြန္းေတြဟာ ကိုယ့္မသိမႈသေဘာကို ေသခ်ာေစခဲ့ေပါ့

ကိုယ့္ရင္ကို မီးေလာင္တိုက္သြင္းၾကေပါ့

ေခၚမရေတာ့တဲ့ဖုန္းနံပါတ္ေတြကို ဘာလို႔တသသျဖစ္ေနမိပါလိမ့္

ဘာလို႔လြမ္းဆြတ္ေနမိပါလိမ့္ … ေတြးရင္းနဲ႔ပဲ

ေဝးကြာျခင္းကို ေလလိႈင္းထဲက ေခၚယူမိျပန္တယ္

ဟယ္လို! ……. ဟယ္ လင္ ေရ

(၄)

ဟယ္လို! ……. ဟယ္ လင္ ေရ

ကိုယ့္အသံဟာ ကိုယ္ေတာင္ျပန္ၿပီးမမွတ္မိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ

ဆြံ႕အလို႔ … နာက်င္အက္ကြဲလို႔ …. တိုးတိတ္ေၾကမြလို႔

ယံုၾကည္မႈေပ်ာက္ဆံုးျခင္းဟာ ကိုယ့္အသံမွာအတုိင္းသာ

ေဝဒနာမ်ား၊ တိမ္တိုက္အက်ိဳးအေၾကမ်ား၊ တကြဲတျပားသက္တန္႔မ်ား၊

ပက္ၾကားအက္မီးခိုးေငြ႕မ်ား … အရာရာ ….

အရာရာ ႐ုပ္႐ွင္ထဲကအတိုင္း

အၿပီးထြက္သြားမယ္ဆိုရင္လည္း ကိုယ့္ကိုပါ စနစ္တက်ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ခဲ့ေရာေပါ့ ဟယ္လင္ရယ္ ..

အခုေတာ့ ကိုယ့္မွာ တစ္ပတ္တစ္ခါ စာတုိက္ပံုးေလးနား မေယာင္မလည္သြားသြားရပ္ေနရ၊

အေဝးေျပးကားေပၚကဆင္းလာတဲ့လူေတြကို ေငး ေငးၾကည့္ရ၊

မျမင္ႏိုင္တဲ့ဘုရားသခင္ဆီ မေသခ်ာတဲ့ဆုေတြေတာင္းေနရ။

(၅)

မင္းသိပ္ႀကိဳက္တဲ့မိုးေတြ႐ြာေနၿပီ ဟယ္လင္

မင္းေခါင္းေပၚပန္ထားခ်င္တဲ့ ခေရေတြလည္းပြင့္ခဲ့ၿပီးၿပီ

ကိုယ္တို႔အတူ႐ွိဖူးတဲ့ ျမစ္ကမ္းပါးလည္း တျဖည္းျဖည္းတိုက္စားခံခဲ့ရၿပီ

မင္း အခုဘယ္မွာလဲ ဟယ္လင္ရယ္ …

ကိုယ္သတိရေနတတ္တာကို မင္းသတိရမိမယ္ဆိုရင္၊

အခုဒီကဗ်ာကို မင္းဖတ္မိမယ္ဆိုရင္၊ ေနာက္ၿပီး ….

မင္းရဲ႕ဖုန္းနံပါတ္ေတြနဲ႔ ကိုယ့္ကိုထိေတြ႕ခြင့္႐ွိေသးတယ္လို႔ထင္ရင္ …. ဆက္သြယ္ပါ။

(၆)

ဆက္သြယ္ပါ … ဟယ္လင္

ကိုယ့္ကို ေရာက္ရာအရပ္ကအျမန္ဆက္သြယ္ပါ

မင္းရဲ႕စိတ္ကို၊ ႏွလံုးသားကို၊ ဖုန္းနားေထာင္ခြက္ေတြကို ပိတ္မထားလိုက္ပါနဲ႔

ဒီမွာ … မင္းမ႐ွိတဲ့ေန႔ေတြထဲေနရင္း အခုထိအသက္႐ွင္ေနေသးတဲ့

သူရဲေကာင္းစိတ္နဲ႔ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဆီ ……

မင္းဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ဒုတိယအသက္႐ွဴလမ္းေၾကာင္းျဖစ္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ထားတဲ့ လူငယ္ေလးဆီ …..

ကိုယ္က မင္းေလာက္မရင့္က်က္ေသးဘူးလို႔ပဲ မင္းေတြးပါ၊ ကိုယ့္ဆီမင္းျပန္လာမွျဖစ္မယ္လို႔

မင္းေတြးပါ၊ ၿပီးရင္ ….

(၇)

ၿပီးရင္ …. ကိုယ့္ကို ဆက္သြယ္ပါ ဟယ္လင္

မင္းဟာကိုယ့္ရဲ႕အရာအားလံုးကို ကိုယ္စားျပဳႏိုင္တယ္လို႔ ရဲရဲဝင့္ဝင့္ေတြးၿပီး

ေရာက္ရာအရပ္ကေန ကိုယ္ စိတ္ ႏွလံုး သံုးပါးစလံုးနဲ႔ ကိုယ့္ကိုအျမန္ဆက္သြယ္ပါ၊

ဒါမွမဟုတ္ … ကိုယ့္ရဲ႕ဆက္သြယ္မႈကို လက္ခံေျပာဆိုပါ

ဟယ္လို! ဟယ္လင္ …… ဟယ္လို!

ျပန္ေရာက္လာမယ့္ အသံစူးစူးေလးကို တယ္လီဖုန္းေဘးမွာ ကိုယ္အခုထိေမွ်ာ္ေန

ကိုယ္ဟာ အခုထိ ဆက္သြယ္မႈဧရိယာရဲ႕အတြင္းစည္းထဲ႐ွိဆဲ …

ဟယ္လို! ……. အသံေတြကိုယ့္ႏႈတ္ဖ်ားက ဆက္တိုက္ထြက္ေနသ၍

ဟယ္လင္ရဲ႕ ေရာက္ရာအရပ္ကအျမန္ဆံုးဆက္သြယ္မႈကို ကိုယ္အေသအခ်ာေစာင့္စားေနတုန္း …။

သူရႆဝါ

စက္တင္ဘာ ၆ ရက္၊ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္