၂၁ရာစုဟာ အဂၤုလိမာရ္နတ္ အစ႐ွိမ်ားနဲ႔ ေ႐ွးေခတ္ရာဇဝင္ထဲကအတိုင္း

“၂၁ရာစုဟာ အဂၤုလိမာရ္နတ္ အစ႐ွိမ်ားနဲ႔ ေ႐ွးေခတ္ရာဇဝင္ထဲကအတိုင္း”

ငါ့ပါးစပ္ႀကီး “ဟ” မထားပါဘူးဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္၊ ဒါျဖင့္ ငါမွားခဲ့တယ္ဆိုေတာ့လည္း လက္ျဖန္႔မေပး၊ “ဘူး .. ဘူး .. ဘူး ..” နဲ႔ လူျဖဴလူမည္း ခြဲျခားသလိုေပါ့။

ဘယ္ေတာ့မွ မရပ္ဘဲ အၿမဲတလိမ့္လိမ့္ျဖစ္ေနတဲ့ လူ႔ဒလိမ့္တံုးေတြ။

အရင္တုန္းက ဟိုဖက္ဂူနံရံမွာေရးတဲ့စာနဲ႔ ဒီဖက္ဂူနံရံမွာေရးတဲ့စာကို နက္ဝက္ခ္လွမ္းခ်ိတ္လို႔မရဘူး၊ ေကာ္မန္႔ ေပးခ်င္ရင္ ပါးစပ္နဲ႔ပဲ သယ္ေဆာင္သြားၾက။

မင္းကုသလည္း ပပဝတီနဲ႔ အင္တာနက္ထဲမွာ စကားေျပာခြင့္မရခဲ့႐ွာ … ေလသာေဆာင္ေ႐ွ႕ကေနပဲ ေငးၾကည့္၊ သူတုိ႔ မီဒီယာက်င့္ဝတ္ကိုမသိဘူး၊ ဒိုလ္ဘီဒစ္ဂ်စ္တယ္လ္ကို မသိဘူး၊ အကယ္ဒမီတစ္ေျပးစာရင္းကိုမသိဘူး၊ ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္း၊ ပိုစ့္ေမာ္ဒန္၊ ပရီးမီးယားလိဂ္၊ ႐ွာရာပိုဗာ၊ တုိက္ဂါးဝုဒ္အ႐ႈပ္ေတာ္ပံု … ဘာဆိုဘာမွမသိဘူး။

အထူးအဆန္းမွန္သမွ်က ၂၁ ရာစုမွာေပါ့၊ ၂၀၁၀ မွာေပါ့၊ ေဟာဒီ ေခတ္သစ္ႀကီးထဲမွာေပါ့။

ရာဇဝင္ထဲကမိန္းမသားေတြ႐ွိ၊ ရာဇဝင္ထဲက ရာဇဝတ္သားေတြ႐ွိ၊ ေတာင္စြယ္ေနကြယ္လည္း႐ွိသလို အဂၤုလိမာလေတြလည္း႐ွိ၊ မာရ္နတ္ေတြလည္း႐ွိ၊

ေခတ္သစ္ဟာ ပံုတူမ်ိဳးပြားစနစ္ကိုလည္းကၽြမ္းေတာ့၊ အေသြးအသားေရာေႏွာမႈအတတ္ပညာမွာလည္း တစ္ဖက္ကမ္းခတ္ျပန္ေတာ့ …. အဂၤုလိမာလနဲ႔ မာရ္နတ္အေရာအေႏွာ “အဂၤုလိမာရ္နတ္” မ်ားလည္း ေပါတယ္။

ေရစိုအကီ်ၤမွာကပ္တဲ့ ဖားဥေတြေပါသလိုမ်ိဳး၊ ကြမ္းယာဆိုင္ေတြေပါသလိုမ်ိဳး၊ အိမ္ျပန္ကားခမ႐ွိသူေတြ ေပါသလိုမ်ိဳး၊ ေပါေပါေလာေလာကို ေပါေနတာ။

သူတို႔ေတြက ဗို႔အားလည္းျပင္းတယ္၊ ျမင္းေကာင္ေရလည္းမ်ားတယ္ .. ဆိုေတာ့ တဝွီးဝွီးလည္ေနႏိုင္သေပါ့။

သူတို႔ကိုထိုးတဲ့လက္ညွိဳးမွန္သမွ်ကို သူတို႔က .. အဂၤုလိမာလေတြက ျဖတ္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ … ေတြ႕ကရာလူကို လက္ညွိဳးေတြနဲ႔ ျပန္ပစ္ေပါက္တယ္၊ သူတို႔လက္ေတြက်ေတာ့ အၿမဲတမ္း အဂၤါအစံုအလင္နဲ႔။

မာရ္နတ္မင္းမ်ားမွာဆိုရင္လည္း လက္႐ံုးတစ္ေထာင္မက၊ ႏွစ္ေထာင္မက .. မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္႐ွိၿပီး၊ အဲဒီ လက္ေတြကိုလည္း လက္မလည္ေအာင္ အသံုးခ်ႏိုင္ၿပီး …. လူအေယာက္ေပါင္းမ်ားစြာကိုလည္း အဂၤုလိမာလ သေဘာက်ေအာင္ လက္ေထာက္ခ်ႏိုင္ပါတယ္။

(အိမ္မွာမဟုတ္ဘဲမက္ရတဲ့အိပ္မက္ဆိုေတာ့ အေမ့သားမွာ နည္းနည္းပါးပါးအထိအခိုက္မ်ားတာေပါ့ အေမရယ္ …. ထားပါ၊ အမိႈက္႐ွင္းခ်င္ရင္ေတာ့ အေပအေတေၾကာက္လို႔မရဘူးဆုိတာ သားလည္းသိလာခဲ့)

ဆက္ေျပာရေအာင္ … ဆိုေတာ့ ငါလည္းအတူတူပါပဲ။

ငါ မ႐ွိရင္ေသေတာ့မေလာက္ အသက္ကယ္ေဆးမ်ိဳးလည္းျဖစ္ခဲ့ဖူး၊ အခ်ိန္ျပည့္ လွမ္းအဆြဲခံရတဲ့ ေကာက္႐ိုး တစ္မွ်င္လည္း ျဖစ္ခဲ့ဖူး၊

အခုေတာ့လည္း … ငါက အႏၱရာယ္မ်ားတဲ့ ေလာင္စာလိုလို၊ ငါ႐ွိေနရင္ပဲ လူ႔အျဖစ္ဟာ မပီသေတာ့သလိုလို၊ ငါကပဲ မိႈတက္ေနတဲ့ ေပါင္မုန္႔လိုလိုနဲ႔။

ကဲ … ေျပာပါ၊ ရာဇဝင္ထဲကဘယ္သူ ငါနဲ႔တူသလဲ …..

(ေတာ္ၿပီ၊ ဘာမွလာမေျပာပါနဲ႔၊ မင္းတို႔ ပါးစပ္ေတြ Shut up လုပ္ထားလိုက္၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ငါ Shutdown လာလုပ္မိလိမ့္မယ္ … မင္းတို႔ရဲ႕ လူသတ္ေပါက္ေတြ၊ စကားလံုးသခ်ၤ ိဳင္းႀကီးေတြကို)

အခု ၂၁ ရာစုမွာ … ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္၊ ဘယ္သူေတြ ေတာင္စြယ္ေနကြယ္လို႔ ဘယ္နားမွာ ေပါကၡရဝသမိုးေတြ ႐ြာသြန္းတယ္၊ ၂၁ ရာစုဟာ ရာဇဝင္ ဝတ္စံုေဟာင္းကို ျပန္ဝတ္ျပလို႔။

ၾကည့္ပါဦး .. တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ငါ့ေ႐ွ႕၊ ခင္ဗ်ားေ႐ွ႕၊ သူသူငါငါေ႐ွ႕ ထြက္ခ်လာလိုက္တာ ….

ေဒဝဒတ္မ်ား၊ အဇာတသတ္မ်ား၊ ငရမန္ကန္းမ်ား၊ အစြယ္လိုသူ မိဖုရားမ်ား၊ ေနာက္ၿပီး …. ငါကိုယ္တိုင္၊ ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္၊ သူသူငါငါမ်ားကိုယ္တိုင္ … ထြက္ခ်လာလိုက္ၾက

၂၁ ရာစု လမ္းမဟာ “ဝတ္လစ္စလစ္စိတ္” နဲ႔ အခု …

၂၁ ရာစုကို ရာဇဝင္သမိုင္းေၾကာင္းမ်ား ခုန္ထြက္လာခဲ့ … အခု …

ဒီလိုနဲ႔ ငါ့ေရးနည္းေရးဟန္အတိုင္း ရာဇ၀င္အ႐ိုင္းအစိုင္းေတြအေၾကာင္း ေသာင္းေျပာင္းေထြလာ ။           ။

သူရႆ၀ါ

ဇူလိုင္ ၁ ရက္ ၊ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္