“ လြင္ျပင္ဂီတ ”
“ကေခ်သည္ရဲ႕ဗ်ပ္ေစာင္းတစ္လက္နဲ႔
မီးလ်ံပန္းပြားေတြ ေပ်ာင္းသြဲ႔လြန္႔လူး
နတ္ဘီလူးတစ္ေသာင္းက
ဂီတတစ္ပုဒ္ ထုဆစ္လိုက္ၾကတယ္”
ႏွင္းဆီ၀ါေရ. . . ေဟာဒီလြင္ျပင္ရဲ႕ဂီတမွာ ငါ တသုန္သုန္ “က”ေနလိုက္ခ်င္ရဲ႕
မိုးးတိမ္ေတြျဖန္႔ခ်ထား. . . အနီေရာင္မိုးတိမ္ေတြျဖန္႔ခ်ထားပါ
နတ္ဆိုးတို႔ရဲ႕ ခရုသင္းသံေတြၾကားမွာ မီးလ်ံပန္းပြားေတြ ေပ်ာင္းသြဲ႔လြန္႔လူးလို႔
ဒါဟာ. . . ဘယ္လိုဂီတသံစဥ္လဲကြယ္
ငါ့ကိုယ္ငါ အသြင္ေျပာင္းပစ္လိုက္ရတဲ့ည . . . .
လွ်ပ္ပန္းလွ်ပ္ႏြယ္တို႔ ၀ိုး၀ိုး၀ါး၀ါးအုပ္ဆိုင္းတဲ့ည. . .
ဒီလိုညမွာေပါ့ႏွင္းဆီ၀ါရယ္ . . . ငါ. . .
ငါ့အတၱကိုအုပ္မိုး ပ်ိဳးပ်ိဳးလက္လက္ “က”ေနခဲ့ပါတယ္
“ျမားတစ္စင္းကို
ညွိဳ႕ကလႊတ္ၿပီးမွ
ျပန္ေခ်ာ့ေခၚလို႔မရဘူးကြဲ႔”
ငါ့ရဲ႕ဦးတည္ရာကဘာလဲ. . .
ငါဘယ္ကိုသြားေနခဲ့တာလဲ. . .
တကယ္ေတာ့ ျမားတစ္စင္းရဲ႕ သူရဲေကာင္းဆန္ေသာအျပဳအမူဆိုတာ. . . ငါမသိႏိုင္ခဲ့ဘူးကြယ္ “ေတးဆိုေနတဲ့မိုးတိမ္ေတြ ရပ္တန္႔ၾက” . . . အဲဒီလိုလည္း ထြင္းေဖာက္မသြားႏိုင္ၾကဘူး
ညိွဳ႕က လႊတ္တဲ့ျမားပါပဲ. . . ဒါေပမယ့္ က်ရႈံးခဲ့တယ္. . .
ႏွင္းဆီ၀ါေရ . . . ငါဟာ ညိွဳ႕ဆီကိုျပန္လာခ်င္စိတ္မရွိေသာ. . . ျပန္လည္ မတမ္းတရဲေသာ. . .
ေသဆံုးပ်က္ယြင္း “ျမား”တစ္စင္းပါပဲ။
“တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္နဲ႔
ေသမေလာက္ ေ၀း. . .ခဲ့. . .ၾက”
“ပန္းေခတ္ယဥ္ေက်းမႈတစ္ပုိင္းတစ္စနဲ႔
ပန္းရိုင္းမေလး ႏွင္းဆီ၀ါရယ္. . .
မလြမ္းခ်င္ဘူးဆိုၿပီး. . .ငါ
. . . လြမ္းတယ္. . .”
ဒီကမာၻမွာေတာ့ . . . ငါဟာ ျပန္လည္ရွင္သန္ခြင့္မရွိေတာ့တဲ့ လိပ္ျပာတစ္ေကာင္ပါ
ငါဆိုတဲ့ အင္းဆက္ပိုးမႊားဆီကိုမွ နင့္ရနံ႔ေတြ (ခဏေလး) စီးလြင့္ပ်ံ႕က်လာခဲ့တာ. . .
၀တ္မႈန္ကူးေသာ ေလထုထဲကရနံ႔ေတြ. . .
ပန္းရိုင္းမေလးရဲ႕ မထီတရီပြင့္ဖတ္ႏႈတ္ခမ္းေတြ . . . ဆာ. . . တယ္
ပန္းေတြသြန္းခဲ့ ပ်ိဳးခဲ့ေသာ လက္အစံုမွာ ႏွင္းဆီ၀ါကိုေပးခ်င္တဲ့လက္ေဆာင္ကေလး. . .
နင့္ရဲ႕ ျငင္းပယ္လိုက္ေသာမ်က္၀န္းေတြေအာက္ ေပ်ာက္သြားတယ္
ပန္းေခတ္ထဲက ပန္းရိုင္းမေလးေရ . . . မလြမ္းခ်င္ဘူးဆိုရင္းက ငါပဲ လြမ္းေနရျပန္တယ္
“ေၾကာက္စရာေကာင္းလိုက္တာ
ပညာေတြ ဘယ္ႏွစ္ခန္းလြန္ခဲ့ၿပီလဲ
အသည္းတစ္ျခမ္းပဲ့ပါသြားမွ
စုန္းမမွန္းသိလုိက္ရတယ္”
ေျပာစရာမရွိေတာ့ပါဘူး . . . ေ၀းလြင့္ကြယ္ေပ်ာက္ . . . .
ေျပာလို႔မရေလာက္ေအာင္ ငါ့အသံေတြပါကြဲအက္ေ၀၀ါး . . . .
အဲဒါနင္ျပဳစားခဲ့တာပါ ႏွင္းဆီ၀ါေရ . . .
နင္ျမင္ဖူးခ်င္တယ္ဆိုရင္ ရင္ဘတ္တစ္ျခမ္း “ေပ်ာက္” သြားတဲ့ေကာင္ကိုျပပါ့မယ္
ပူေလာင္ျပင္းျပမႈ. . . နာက်င္ရွတမႈ. . . ဘာတစ္ခုမွမသိလိုက္ရဘဲ ေသသြားတဲ့ေကာင္ေလ
ခဏေလးပါပဲ . . .ေရာင္စံုသက္တန္႔ေတြ. . . နတ္သမီးအၿပံဳးေတြ . . .
ပန္းဥယ်ာဥ္ႀကီးတစ္ခုလံုးရဲ႕ ရင္ဘတ္ကိုခြာခ်လိုက္သံေတြ . . . ေမ်ာလြင့္သြားတာေတြ . . . ခဏေလးျမင္လိုက္ရၿပီးေနာက္ ငါကိုယ္တိုင္ မျမင္ႏိုင္ျခင္းေတြေအာက္ . . . ငါေရာက္သြားတယ္
နင္ဟာ “တကယ့္ကို” လွလွပပစုန္းမတစ္ေကာင္ပဲ ႏွင္းဆီ၀ါ . . . . .
“တိမ္ျဖဴလြလြေတြကေတာ့
က်ပ္ခိုးမစြဲၾကပါဘူး
ကိုယ့္မွာပဲ
တေျမ႕ေျမ႕ျပာ. . .က်”
ၿပီးဆံုးသြားတာေတြေတာင္မဟုတ္ဘူး. . . အရာအားလံုး အသစ္ကေနျပန္စသြားတာ. . .
အခုထိ မီးလွ်ံေတြၾကာမွာ ငါ. . . “က” ေနတုန္း
ေၾကကြဲေလာင္ၿမိဳက္ “က” ေနတုန္း. . . နတ္ဘီလူးသံစဥ္နဲ႔ ဖြာလြင့္ေနတုန္း . . . .
“လြင္ျပင္ဂီတ” မွာ တစ တစ ျပာက်သြားသူ . . . .
ေကာင္မေလးေရ. . . ႏွင္းဆီ၀ါေရ. . .
ငါ့ရင္ထဲကေန နင့္ကိုယ္နင္ ေသဆံုးပစ္လိုက္တယ္ဆိုတဲ့အသိမွာတင္
ငါကိုယ္တိုင္ပါ ေသ . . . ဆံုး . . .
သြား . . . .
ခဲ့ . . . . .
တာ . . . . . . ။
(႐ိုးရာ ေရးသားေသာ “လြင္ျပင္ဂီတ” ကဗ်ာအား ျပန္လည္ခံစားေရးဖြဲ႕ပါသည္)
သူရႆဝါ
ကဗ်ာေတြလာဖတ္သြားတယ္ကဗ်ာဆရာ
ReplyDeleteစကားလံုးေလးေတြ အရမ္းေကာင္းတယ္...း)
ReplyDeleteခင္မင္တတ္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ