အခုတေလာ က်ေနာ္ကဗ်ာေရးလို႔မရဘူးျဖစ္ေနပါတယ္။ ေရးဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္ ေရးလို႔မရလိုက္နဲ႔ စိတ္ပ်က္မိတယ္။ အဲ့ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း ေအာက္ပါကဗ်ာအတိုင္းပဲ ခံစားလာမိပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီကဗ်ာကိုပဲ ေရးမိ လိုက္ပါတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ေပးၾကပါဦး။
ကဗ်ာဆရာအတု
ဒီတစ္ခါမွ
ၾကယ္ခိုးၾကယ္ေငြ႕ေတြဆီ လက္လွမ္းမမီဘူးဆိုရင္
ငါဟာ ……. တကယ္ပဲ
အိပ္မက္ထဲလမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့သူျဖစ္သြားမယ္
ေမ်ာရင္းလြင့္ရင္းနဲ႔ကို ေမ်ာလြင့္ေနေသာဘဝ
တစ္လွမ္း … ႏွစ္လွမ္း …. သံုးလွမ္းမွာရပ္သြားတယ္
တစ္လွမ္း … ႏွစ္လွမ္း …. သံုးလွမ္း ….
ရပ္သြားျပန္တယ္
ကဗ်ာျမတ္ ကဗ်ာေကာင္း ကဗ်ာဆရာအေပါင္းတို႔
ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးရဲ႕ မိုက္မဲမႈကိုေဗြမယူပါနဲ႔
ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းမွာ ……….. မ႐ွိတဲ့အတြက္ …….
စာေရးစားပြဲက သူ႔ကိုယ္သူဖုန္သုတ္ေနရခ်ိန္မွာ
ငါက ၿမိဳ႕တကာလမ္းတကာ
ေျပာခဲ့သလို ေမ်ာရင္းလြင့္ရင္း ေမ်ာလြင့္
အလင္းမီးအိမ္ေအာက္မွာလည္းေမွာင္မဲ
တစ္ကိုယ္ရည္တစ္ကာယဓါတ္တိုင္ဆိုေတာ့ ေမွာင္မဲ
ဒါ ……. တကယ့္ျပႆနာတစ္ရပ္ပါပဲ
ေတာႀကီးမ်က္မည္းစြန္႔စားခန္းမွာ လက္နက္တစံုတရာမ႐ွိသူ
ဘာနဲ႔မ်ားတူေနသလဲ
ငါဆိုတဲ့မ်က္ကန္းကေတာ့
တေစၦထက္ “အလင္း” ကိုပိုေၾကာက္မိေန …… ။ ။
ကဗ်ာဆရာအတုေရးတဲ့ ကဗ်ာအတုကို စာဖတ္သူအတုက မွတ္ခ်က္အတု ေပးသြားပါတယ္။
ReplyDelete