ႏွစ္ခ်ိဳ႕ေက်ာက္စာ၊ စိတ္ဒုကၡတိသည္နဲ႔ ရုပ္ရွင္ေပၚက မိုးရာသီ

အဲ့ဒါေနထြက္လာတာပါ
အဲ့ဒါေန၀င္သြားတာပါ
မ်က္လံုးမည္းမည္း တစံုရဲ႕အမုန္းမ်ားနဲ႔
တစ္၀က္တစ္ပ်က္ ဇာတ္၀င္ခန္း
ဘယ္သူမွ မသိလိုက္ မျမင္လိုက္ဘူး
ငါ့အတၱဟာ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်ေန
ငါ့အတၱဟာ ငါေသာက္ဖို႔ႀကံမိတဲ့ အိပ္ေဆးပုလင္းျဖစ္ေန


ျပန္မရလိုက္ေတာ့တဲ့ ညေနကိုေငးရင္း
` ´ ကို ဓါးသြားေတြေပၚ ပစ္တင္လိုက္တယ္
ခုတ္ပိုင္းလိုက္တယ္ . . . . လြတ္ေျမာက္သြား
ငါဟာ . . . . .


ငါဟာ ေလတိုက္တိုင္း လႈပ္ယိမ္းေပးရတဲ့
မေတာ္တဆ သစ္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ပါ
နိစၥဓူ၀ေတြကို ျပန္လည္ေခါက္သိမ္းလို႔
ခရီးလမ္းေျမပံုစာရြက္ေပ်ာက္လို႔
အခ်စ္ဆိုတာသာမရွိရင္
ငါတို႔တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ဒိထက္ပို
ဒိထက္ပို ျမင္ခဲ့ၾကမယ္
တမ္းတစိတ္ဟာ ရြာရန္ရာႏႈန္း ခပ္မ်ားမ်ားထဲ ေပ်ာက္ . . . ရွ . . .


လက္ေ၀ွ႔ယမ္းလိုက္တဲ့ ႏႈတ္ဆက္သေကၤတ
အသံလိႈင္းေတြကအစ တုန္ ခါ
ဒီလိုမ်ိဳး အိပ္မက္ထဲမွာ ႀကံဳဖူးသလိုပဲ
ငါအခု အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ . . . အိပ္မက္ဆိုးေတြမက္ေနတာ
ေႏြေခါင္တာထက္ ေဆာင္းေခါင္တာက ပိုအႏၱရာယ္မ်ားတယ္
ပိုင္းျပတ္ . . . အပိုင္းပိုင္းျပတ္သြား
မ်က္စိေရွ႕မွာတင္ ေၾကြက်သြားတဲ့ ပန္းပြင့္ကေလး


` ´ ကို ဓါးသြားေတြေပၚ ပစ္တင္လိုက္တယ္
ခုတ္ပိုင္းလိုက္တယ္ တစစီျပန္ေကာက္တယ္
ဆံုမွတ္လိုက္ရွာတယ္
အေႏွးျပကြက္လို ၾကည့္တယ္
နာမည္ေက်ာ္ ဇာတ္၀င္ခန္းလို အထပ္ထပ္ၾကည့္တယ္


အဲ့ဒါ . . . . ေနထြက္လာတာပါ
တကယ္ေတာ့ အဲ့ဒါ . . . .
ေန ၀င္ သြား တာ ပါ ။ ။