“ေန႔မသင့္နံမသင့္ ဆုေတာင္းယူမိေသာ အနာမ်ား (၁)”
“လူငယ္သည္ တနလၤာတြင္ …..”
တနလၤာေန႔မွာ
နမိုးနီးယားေရာဂါ၊ အကုသိုလ္အနည္းအက်ဥ္း
ေန႔ခင္းဘက္က်ေရာက္တတ္ေသာအေမွာင္နဲ႔
လူငယ္တစ္ေယာက္
တနလၤာကိုထိုင္ၾကည့္ေနတယ္။
ၾကယ္ပန္းလူ
(တနလၤာ) မွာ တံဆိပ္ေခါင္းကပ္ထားတယ္ … မွ
တစ္ခုခု ရလိုရျငား ကုတ္ျခစ္ယူၾကည့္ေတာ့ တနလၤာဟာ အစိမ္းလိုက္ ထြက္က်လာခဲ့ …။ တနလၤာဟာ ေရာဂါတစ္ခုလို စြဲကပ္ၿငိတြယ္လို႔ …. တနလၤာဟာ လူငယ္ကို လမ္းျပေခၚေဆာင္သြားၿပီ။ နမိုးနီးယားေရာဂါက တနလၤာထဲမွာ၊ အကုသိုလ္ အနည္းအက်ဥ္းက တနလၤာထဲမွာ၊ လူငယ္တစ္ေယာက္လည္း တနလၤာထဲမွာ …. ဒီလိုနဲ႔ တနလၤာကို ထိုင္ၾကည့္ေနတယ္။ တနလၤာေန႔ေရာက္တိုင္း မိုးတိမ္တို႔ အံု႔ဆိုင္းၾကၿပီ။ တနလၤာေန႔ ေရာက္တိုင္း ကေခ်သည္ဟာ ပဥၥလက္မီးအိမ္ထဲက ထြက္ေပၚလာ။ တနလၤာဟာ ကမၻာကို အေမွာင္ခ် … လူငယ္လည္း က်ိဳးျပတ္ျပာက်ၿပီ။ တာဝန္တစ္ခု ၿပီးေျမာက္သြားသလို ေက်ေက်နပ္နပ္အၾကည့္နဲ႔ တနလၤာ ….. တိုး ဝင္ ေပ်ာက္ ကြယ္ …. တစ္ေန႔မွာ “တနလၤာနဲ႔လူငယ္” ပံုျပင္ကို တစ္ခုခု ရလိုရျငား ကုတ္ျခစ္ယူၾကည့္ေတာ့ လူငယ္ဟာ တနလၤာထဲက ….. အစိမ္းလုိက္ ထြက္က်လာ ……..။
“ေမာပန္းတမ္းတ”
ဘုရားသခင္
အရွင္ …
ေမာေနခဲ့သလား။
ရုပ္ေသး
ဗုဒၶဟူး … မွ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘဝမွာ ဘယ္လိုေမာပန္းမႈမ်ိဳးေတြကို ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ၾကၿပီးၿပီလဲ။ ေငြေၾကးစကၠဴအတြက္၊ ဂုဏ္သိကၡာ ၿခံဳလႊာ အတြက္၊ ႏွလံုးသားေရးရာအတြက္ … ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေမာပန္းခဲ့ၾကဖူးပါလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘဝမ်ားစြာကို တင္ေဆာင္ ထားေသာ ေမာပန္းမႈအား တစ္နည္းနည္းႏွင့္ လွည့္စားရန္ … ကၽြန္ေတာ္တို႔ မတတ္ႏိုင္ကပါ။ ထိုသို႔အားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ဒြါရေပါက္ အခ်ိဳ႕မွ လြင့္စင္ဖိတ္က်သြားေသာ သက္ျပင္းေမာ အခ်ိဳ႕သည္ ဘုရားသခင္ထံသို႔ ျပန္လည္၍ လြင့္စင္ဖိတ္က်ေကာင္း ဖိတ္က်သြားႏိုင္ပါသည္။ ထို ေမာပန္းႏြမ္းနယ္မႈမ်ားကို ေရတြက္၍ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို ကယ္တင္ေစာင္မရန္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တုိင္တည္ရာ ပုဂၢိဳလ္သည္လည္း ပင့္သက္ရိႈက္မ ခ်ေကာင္းခ်ေနႏိုင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မည္သုိ႔မွ် မသိရွိႏိုင္ပါ။ ေမးခြင့္ ရွိလွ်င္ေတာ့ ေမးခ်င္ပါသည္။
ဘုရားသခင္၊ အရွင္ … ေမာေနခဲ့ပါသလား …..
“ရာဟုမွာက်ိဳးလြယ္ေၾကလြယ္”
ငါလဲ လက္သည္းကိုက္ၿပီးေတြးေနလိုက္တယ္
အဲဒီသင္းကြဲရက္စြဲရဲ႕အလယ္
ရာဟုသမီးေလး ဘယ့္ႏွယ္ေရွာင္ေျပးသလဲလို႔
စူဠသုဘဒၵါလက္ထဲမွာမွ ငါ့အစြယ္ေတြ
နိမိတ္က်ိဳးခဲ့
Nelay
ရာဟု … မွ
တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ခဲ့ရျခင္းမွာ ထူးျခားမႈကင္းမဲ့ … ဒီလိုနဲ႔ပဲ စိတ္ထဲ ရက္လြန္ပန္းသီးတစ္လံုး ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ ေျခဦးတည့္ရာ စိတ္လႊင့္ခဲ့တယ္။ ဆူးေလမွာ တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ခဲ့တယ္။ ေနဝင္ခ်ိန္ကို မျမင္ရမယ့္ေနရာက ထိုင္ၾကည့္ခဲ့တယ္။ ေနာင္မပ်ံသန္းေတာ့့ပါဘူးလို႔ ကိုယ့္အေတာင္ပံေတြကို ျပန္ကတိေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီတစ္ေန႔တည္း … အဲဒီ အေတာအတြင္းမွာေပါ့။ ရာဟုသမီးေလး ဘယ္ကို ေျပးသြားသလဲ အစ၊ ရာဟုသမီးေလးနဲ႔ ဘယ္လိုေဝးခဲ့တယ္ အစ၊ စူဠသုဘဒၵါ နိမိတ္အရိပ္ေတြကအစ … အဲဒီလုိနဲ႔ … စလာလိုက္တာ …. အနက္ပြင့္ေတြထဲ စူးနစ္က်ရံႈး၊ အဲဒီအခ်ိန္က်မွပဲ ရာဟုငရဲဟာ ဆံုးေတာ့တယ္။
“လႊင့္တင္ေပးပို႔လိုက္ပါသည္”
ဘုရားဆီ အသံေတြလႊတ္လိုက္တယ္
စကားေတြလႊတ္လိုက္တယ္
မ်က္ရည္ေတြလႊတ္လိုက္တယ္
ေနာက္ …
အေရာင္ေတြလႊတ္လိုက္တယ္
ဇာတိ
ဆုေတာင္းၾကမ္းသူ (၃) … မွ
မခို႔တရို႕ … ဖဲႀကိဳးစေလးေတြပို႔ၿပီး နင့္ကိုညွိဳ႕တာ ….
နင္ … ၾကားခ်င္မယ္ထင္လို႔ ငါအလြတ္က်က္ထားတဲ့အသံေတြ နင့္ဆီလႊတ္လိုက္တယ္။
…………………………………. တိတ္ ……….. ဆိတ္ …………………….
နင့္ဘက္က တိတ္ဆိတ္တယ္ဆိုတာထက္ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္တိတ္ဆိတ္ …… လိုတာထက္ပိုၿပီး တိတ္ဆိတ္ …..
ရပါတယ္ ….. ဘယ္ပန္းက မဖူးခင္ ပြင့္ခဲ့လို႔လဲ …. ရပါတယ္ ….. ကေလးေတြလို ၾကည္လင္ရိုးစင္း ပံုမ်ိဳးနဲ႔ ငါတုိ႔အတူတူ ဧဒင္တံခါးကို ဖြင့္ၾကမယ္ ….. ကေလးေတြရဲ႕ ကစားပံုမ်ိဳးနဲ႔ ……
“သံုး ႏွစ္ တစ္ …. နင့္ကိုငါခ်စ္တယ္”
မရပ္မနား ငါ့စကားေတြလႊတ္လိုက္ရဲ႕။
ေနာက္တစ္ခါ ….. တိတ္ဆိတ္ ……
ရပါတယ္ ….. ခဏတိတ္ဆိတ္ပါ ….. စဥ္းစားပါ …. ၿပီးရင္ တိတ္ဆိတ္မႈကို ျပန္ၿပီးတိတ္ဆိတ္ပစ္ပါ ….. ရပါတယ္
နင့္ဆီ …. ငါေတာင္းတဲ့ဆုက တစ္ဝက္တိတိျပည့္တယ္ ….. နင့္ဆီ လႊတ္လိုက္တဲ့စကားကို နင္ နည္းနည္းျပင္တယ္ …. ေနာက္ … ငါ့ဆီ ျပန္လႊတ္လိုက္တယ္
“တစ္ ႏွစ္ သံုး …. နင့္ကိုငါ မုန္းတယ္” ………………. လို႔ နင္ ငါ့ဆီ ျပန္လႊတ္ခဲ့ …..
တိတ္ဆိတ္ …… ဒီတစ္ခါ … ငါ တိတ္ဆိတ္ ….. အၾကာႀကီး …......... တိတ္ ……………… ဆိတ္ ………. တိတ္ဆိတ္မႈက ငါ့ကိုျပန္လည္တိတ္ဆိတ္ ………..
ဘယ္လို အမွတ္သည္းေျခမရွိမႈမ်ိဳးလဲ ….. ဘယ္ေလာက္ မသိသားဆိုးရြားတဲ့ေကာင္လဲ ….. နင့္ဆီ ….. ငါ့မ်က္ရည္ေတြ လႊတ္မိျပန္တယ္
ဘယ္လို အမွတ္သည္းေျခ မရွိတဲ့နင္လဲ …… ငါ့မ်က္ရည္ေတြ ငါ့ဆီျပန္ပို႔တယ္။
တိတ္ …… တ ……. ဆိတ္ ……
ကိုယ့္တံခါးကိုယ္ပိတ္ ….. တိတ္ဆိတ္သြားတဲ့ ငါ့ကိုမွ …… နင္ …. အက်ယ္ႀကီး ေလွာင္ရယ္ရက္တယ္ …. တစ္ေလာကလံုး ေလွာင္ရယ္ရက္တယ္ …. ငါ ….. တိတ္ဆိတ္လို႔ …. ငါ့ကိုယ္ငါ ကရုဏာသက္လို႔ …. တစ္စံုတစ္ဦးက ငါ့ကို သနားၾကင္နာ …. ၾကည့္လို႔ ….. အဲဒီ တစ္စံုတစ္ဦးဟာ …. ဘုရားသခင္ျဖစ္ေန …..
အဲဒီလိုနဲ႔ ….. ဘုရားဆီကိုပဲ အသံေတြ …. စကားေတြ …. မ်က္ရည္ေတြ လႊတ္လိုက္တယ္ …. အဲဒီ ေပးပို႔မႈမွာ နာမည္မေဖာ္ျပတတ္တဲ့ …. အေရာင္တစ္မ်ိဳးနဲ႔ ….. ။
“ရင္ခုန္သံ ဆင့္ပြား / ခြဲထြက္ဖန္တီးျခင္း”
“လင္းပြင့္လက္မ်ား”၏ X-စာ ကဗ်ာစာအုပ္ကို ဖတ္ၿပီးေသာအခါ ယခုစာစုမ်ားကိုေရးရန္ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ကူးရမိသည္။ မူလက ထိုကဗ်ာစာအုပ္ကို ဖတ္ညႊန္းအျဖစ္ ေရးသားရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ေသာ္လည္း ကဗ်ာမ်ား အားလံုးမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခုန္သံႏွင့္ ကိုက္ညီေနသျဖင့္ ကဗ်ာစာအုပ္တစ္အုပ္လံုးကို ဖတ္ညႊန္းစကားေျပအျဖစ္ ျပန္လည္ေရးသားမိလ်က္သားျဖစ္ေနမည္စိုး၍ ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္မိေသာ ကဗ်ာစာပိုဒ္ အခ်ိဳ႕ကိုသာ ရင္ခုန္သံ စာစုမ်ားအျဖစ္ ျပန္လည္ ေရးသားလိုက္ပါသည္။ ထိုသို႔ ေရးသားရာတြင္ မူလကဗ်ာဆရာ၏ အေတြးကို ဆင့္ပြားႏိုင္ခဲ့သည္မ်ား ႐ွိေကာင္း႐ွိမည္ျဖစ္သလို ၄င္း၏ကဗ်ာစာပိုဒ္အေပၚ အေျခခံ၍ အသစ္ခြဲထြက္သြားေသာ အေတြးမ်ားလည္း ႐ွိေနႏိုင္ပါသည္။ ၄င္းစာပိုဒ္မ်ား၏ မူလအေတြးကို မရရေအာင္ အတင္းမဖန္တီးခဲ့ပါ။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ျဖစ္ “X-စာ” ကဗ်ာမ်ား မဖတ္ခဲ့မိလွ်င္ ယခုစာစုမ်ား ျဖစ္မလာႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ထိုကဗ်ာစာအုပ္ကို ဖန္တီးခဲ့ၾကေသာ “လင္းပြင့္လက္မ်ား” လူငယ္ကဗ်ာအဖြဲ႕ကို ဂုဏ္ယူစြာ ေက်းဇူးတင္႐ွိအပ္ပါသည္။
မွတ္ခ်က္ ။ အဆိုပါ “X - စာ” ကဗ်ာစာအုပ္ကို ဤေနရာ တြင္ Download ယူႏိုင္ပါသည္။
သူရႆဝါ
ေမလ ၂ ရက္ ၊ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္
မနက္ျဖန္ အသစ္စက္စက္
ReplyDelete