အဲဒီေတာ့ …….
ဘာေတြျဖစ္ခဲ့သလဲမသိဘူး
ခင္ဗ်ားေရာ က်ဳပ္ေရာ
႐ူးသြပ္ျခင္းကိုမွ ေခ်ာဆီထပ္ျဖည့္ေနၾကတာ
ကဗ်ာမီးလံုးကေလး
“ဖ်တ္” ခနဲလင္းလာ “ဖ်တ္” ခနဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြား
အဟုတ္ပဲ …….. က်ဳပ္တစ္ကိုယ္စာ “ဒိတ္” ေပ်ာက္ေန႐ွာ
“ဒိတ္” ေအာက္ေန႐ွာ …. ၿပီး စိတ္ေဖာက္ေန႐ွာ
ခင္ဗ်ာ့အႏုပညာထဲက ရပ္ကြက္အထာ ၊ ဘန္းစကား ၊ အလန္းစကား
ပိုအက္တစ္လိုင္စင္နဲ႔ ခင္ဗ်ားဟာ တံခါးမ႐ွိ ဓါးမ႐ွိ
သူရသတၱိနဲ႔ျပည့္စံုေသာ ……… ခင္ဗ်ားရဲ႕အၾကင္နာတရားကင္းမဲ့မႈ
မလြယ္ဘူး ……. ခင္ဗ်ားရဲ႕ က်ဳပ္စိတ္ကို ျပာေၿခြခ်မႈဟာ ……
ဒီလိုနဲ႔ ေပ်ာ့ညံ့ျခင္းကိုသံုးၿပီး က်ဳပ္ သူရဲေကာင္းဆန္လိုက္ရတယ္
က်ဳပ္ ခင္ဗ်ားေၾကာင့္တကယ္မလြယ္ေတာ့ဘူး
ဘာကိုမွလြယ္မထားႏိုင္ေတာ့ဘူး ဘာကိုမွအလြယ္သေဘာမထားႏိုင္ေတာ့ဘူး
တဆစ္ဆစ္/ တဆင့္ဆင့္ အရည္ေပ်ာ္က်
ခင္ဗ်ားကဗ်ာက ကဗ်ာမျဖစ္ခင္နဲ႔ ……. က်ဳပ္ကဗ်ာက ကဗ်ာမျဖစ္ခင္မွာ …..
တကယ္ေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာ အစြယ္တေငါေငါနဲ႔ ကဗ်ာဘီလူး
ခင္ဗ်ားဟာ ကဗ်ာသိုက္တူးသူ
ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္ ကဗ်ာမျဖစ္ခင္နဲ႔ …….. က်ဳပ္ဟာ ခင္ဗ်ားကဗ်ာျဖစ္မသြားခင္
အတည္ေပါက္ေျပာတာပါ
ခင္ဗ်ားနဲ႔ က်ဳပ္ ႏွစ္ေယာက္႐ွိတဲ့အထဲမွာ
ခင္ဗ်ားကို က်ဳပ္ အခ်စ္ဆံုးပဲ
ေရာင္စံုမီးပံုးထြန္းထားႏိုင္တဲ့ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ကဗ်ာဆရာ
ခင္ဗ်ားရဲ႕ တန္ဖိုးႀကီး အစာသြပ္ကဗ်ာေတြ
ခင္ဗ်ားရဲ႕ လူသက္စိတ္သက္ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာေဇာက္ထိုးကဗ်ာေတြ
သုညေအာက္မဂၢါပစ္ဇယ္လ္ ၊ ဇာတ္လမ္းပေဒသာ နဲ႔
က်ဳပ္ရဲ႕ မိုးလင္းေပါက္ညမ်ား ………
ခင္ဗ်ား ေသြးေၾကာက ခင္ဗ်ားႏွလံုးသားထဲ ေယာက္ယပ္ခပ္ ေနပံု
႐ူးၾကတာခ်င္းအတူတူ ခင္ဗ်ားကပိုၿပီး ဆိုးသြမ္းလာတယ္
ဒီကဗ်ာေရာ ဟိုကဗ်ာပါ ကဗ်ာမျဖစ္ၾကေသးခင္ ………
ခင္ဗ်ားပိုင္မီးပံုးကေလး လင္း လာ
ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မပိတ္ေတာ့ဘူး ။ ။
( ကဗ်ာဆရာလင္းရမၼာ အား ဤကဗ်ာျဖင့္ အေလးျပဳအပ္ပါသည္)
No comments:
Post a Comment