အာဒံရဲ႕၀တ္႐ံုေအာက္မွာနံ႐ိုးအပိုတစ္ေခ်ာင္းရွိခဲ့တယ္

အာဒံရဲ႕၀တ္႐ံုေအာက္မွာနံ႐ိုးအပိုတစ္ေခ်ာင္းရွိခဲ့တယ္

ကိုယ့္ဆီမွာ “ဧ၀” ဆိုတဲ့ ပန္းသီးေလးတစ္လံုး႐ွိခဲ့ဖူးတယ္။

“ဧ၀” ဟာ အီမိုဆံပင္ကေလးနဲ႔ ၊ ဂ်င္းပင္န္ေလးနဲ႔ အစိမ္းေရာင္တီ႐ွပ္ေလး ၀တ္ဆင္ထားတတ္တယ္

“ဧ၀” ဟာ ဆိုရွယ္လ္က်တယ္ ၊ အဂၤလိပ္စကားေျပာရတာကို ၀ါသနာပါတယ္

ညေနေစာင္းဆိုရင္ အင္းယားကန္ေဘာင္ေပၚ လမ္းေလွ်ာက္ရတာကို ႏွစ္ၿခိဳက္တယ္

ဒါ့အျပင္ “ဧ၀” ဟာ ေလာ္လီေပါ့ပ္ (စုပ္ျပား)ေလးေတြ သိပ္ႀကိဳက္သူလည္းျဖစ္ေနခဲ့ျပန္တယ္

ရန္ကုန္ဆိုတဲ့ “ဧဒင္ဥယ်ာဥ္” က်ယ္ႀကီးထဲမွာ ကိုယ့္ရဲ႕“ဧ၀”ေလး ေႏြးေႏြးေထြးေထြးရွိေအာင္ ကိုယ္ထားခဲ့ဖူးတယ္

ကိုယ္အိပ္ရာ၀င္ခါနီး ထုတ္ထုတ္ၾကည့္ရတဲ့ “ပန္းသီးေလး” ဟာ “ဧ၀” ပဲျဖစ္ပါတယ္

တကယ္ပါပဲ . . . . . ကိုယ့္မွာ . . . . .

ပန္းသီးေလးတစ္လံုး႐ွိခဲ့ဖူးတယ္

စကားမစပ္ . . . . . ကိုယ္နဲ႔ “ဧ၀” ရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္မွာ ဘုရားသခင္တစ္ပိုင္း ေစတန္တစ္ပိုင္းေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိပါတယ္

ေငြေၾကး ၊ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားမႈ ၊ ဂုဏ္သိကၡာ ၊ မာန ၊ အင္တာနက္ ၊ အက်ိဳးေဆာင္လုပ္ငန္းမ်ား ၊

စတိတ္႐ိႈး ၊ ႏိုက္ကလပ္ ၊ တန္ဖိုးႀကီးေရေမႊးနံ႔ . . . . စတဲ့ ဘုရားသခင္ေတြ ေစတန္ေတြေပါ့

စကားမစပ္ပါပဲ . . . . ကိုယ့္ရဲ႕ “ဧ၀” ေလးဟာ အဲ့ဒီေစတန္ေတြ ၊ ဘုရားသခင္ေတြနဲ႔ လက္ပြန္းတတီး ငယ္ေပါင္း ႀကီးေဖာ္ေတြျဖစ္ျပန္တယ္

ကိုယ္ကေတာ့ “ဧ၀” နဲ႔ဆန္႔က်င္စြာပဲ ကမၻာဦးေက်ာက္ေခတ္က မြဲမြဲခ်ာခ်ာကဗ်ာဆရာတစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္

ကိုယ္ေျပာျပတဲ့ပံုျပင္ေတြထဲမွာ . . . . .

ကိုယ့္ရဲ႕ကဗ်ာလကၤာေတြၾကားမွာ “ဧ၀” ဟာ “ဧဒင္ဥယ်ာဥ္”ႀကီးတစ္ခုလံုးကိုေရာ ၊ ေစတန္သူငယ္ခ်င္းေတြကိုပါ “ခဏေလး” ေမ့ပစ္ထားခဲ့ပါတယ္

ကိုယ္နဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ “ဧ၀ေလး” ဟာ အင္းယားကန္ေဘာင္ညေနေစာင္းေတြဆီ ေရာက္သြားတတ္ၾကသလို ညလံုးေပါက္မအိပ္ဘဲ ဖုန္းေျပာခဲ့ၾကဖူးတယ္

“ဧ၀” ဟာ တကယ္ပဲ ကိုယ္ကလြဲရင္ အားလံုးကို ေမ့သြားခဲ့ဖူးပါတယ္

“ဧ၀” ဟာ ကိုယ္ကလြဲလို႔ အားလံုးကို သတိျပန္ရသြားတဲ့ “တစ္ေန႔” မွာေတာ့ ကိုယ္ဟာ . . . . .

မိုးမရြာတဲ့ မိုးရာသီတစ္ရက္ထဲမွာ မိုးေရေတြစိုရႊဲေနခဲ့ၿပီ

ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အဲဒီညဟာ တကယ့္ကို ေၾကာက္ခမန္းလိလိပါပဲ

“ဧ၀” ရဲ႕ ေစတန္ေတြ ၊ ဘုရားသခင္ေတြ ကိုယ့္ကို ၀ိုင္း၀န္းကိုက္ခဲၾက ၊ ေအာ္ဟစ္ေျခာက္ျခားၾကနဲ႔ ေသြးပ်က္ည ျဖစ္ခဲ့တယ္

ၾကယ္ေတြလည္း . . . ၾကယ္ေတြလည္း . . . ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္ေၾကြဆင္းရြာသြန္းခဲ့ပါတယ္

ညသန္းေခါင္ မိုးေတြစတင္ရြာသြန္းခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ္ဟာ ေျခာက္ေသြ႕လြန္းမကေျခာက္ေသြ႕ေနခဲ့ပါၿပီ

အိပ္မေပ်ာ္ဘဲ အိပ္မက္ဆိုးေတြမက္တယ္ . . . .

ကိုယ္ဟာ . . . စာေျခာက္ရုပ္တစ္ရုပ္ျဖစ္သြားလိုက္ ၊ ကႏၱာရျဖစ္သြားလိုက္နဲ႔ . . . .

တဆစ္ဆစ္ပဲ့ ေၾကြ ေနခဲ့တယ္

“ဧ၀” ရဲ႕ဖုန္းကိုေခၚမိလား . . . ဒီေန႔ ရက္စြဲကိုပဲ ေရ႐ြတ္ေနမိသလားမသိေပမယ့္ ေသခ်ာတာကေတာ့ “ဧ၀” ရဲ႕ အသံကို မၾကားခဲ့ရဘူးဆိုတာပါပဲ

အရာအားလံုးဟာ တခဏေလးအတြင္း ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါတယ္

ဒီေန႔တစ္ေန႔တည္းမွာတင္ ကိုယ္ဟာ “ဧ၀”ရဲ႕ “အာဒံ” ျဖစ္ခဲ့ရၿပီး ခဏေလးအတြင္းမွာပဲ “ဧ၀” ရဲ႕ “အာဒံ” ေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာထဲကတစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားခဲ့မွန္းသိလိုက္ရတယ္

“အသည္းကြဲသူအတြက္ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ဟာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖစ္တယ္” ဆိုတဲ့စကားနဲ႔ကြဲလြဲၿပီး

ကိုယ္ . . . . ကဗ်ာတစ္ပုဒ္မွေရးလို႔မရခဲ့ပါဘူး

“ဧ၀” ဟာ ကိုယ့္ကဗ်ာေတြကိုပါ သယ္ေဆာင္သြားခဲ့ၿပီ

ကိုယ္နဲ႔ ကိုယ့္စိတ္၀ိဥာဥ္ျပန္ေပါင္းစပ္မိခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ့္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ အစြယ္ထက္ထက္ “ေျမြ” တစ္ေကာင္ကိုပဲ ကိုယ့္အနားမွာေတြ႕ပါေတာ့တယ္

အဲ့ဒီေျမြဟာ . . . ကိုယ္သိၿပီ . . . အဲ့ဒီေျမြဟာ . . . ကမၻာဦးကအျဖစ္အပ်က္ေတြထဲမွာ “ဧ၀” ကို ရစ္ေခြထားခဲ့ဖူး တဲ့ေျမြပါပဲ

ဒီလိုနဲ႔ . . . . . ကိုယ္ . . . . အရာအားလံုး . . . “ဧ၀” . . . . .

ၿပီးဆံုးသြားတယ္

တစ္ခါက ကိုယ့္မွာ “ဧ၀” ဆိုတဲ့ ပန္းသီးေလးတစ္လံုး ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္

“ဧ၀” ထြက္ခြာသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ “ဧ၀” ဟာ ကိုယ့္ဆီက ပန္းသီးတစ္ျခမ္းကို ယူေဆာင္သြားခဲ့တယ္

နင့္နင့္နက္နက္ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးနဲ႔ပဲ အဲဒီ “ပန္းသီးျခမ္းေလး” ကို ကိုယ့္၀တ္ရံုေအာက္မွာ သိမ္းထားလိုက္ပါတယ္

ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္ၾကည့္မိတဲ့အခါ ကိုယ့္ဆီမွာ “ပန္းသီးျခမ္းေလး” ပါ မရွိေတာ့ဘူး . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

. . . . . . . . . .

တစ္  ခါ  တုန္း  က  ေတာ့ .  .  .  .  .

“အာ ဒံ” ရဲ႕  ၀တ္  ရံု  ေအာက္  မွာ  ပန္း  သီး  ေလး  တစ္  ျခမ္း  နဲ႔ 

နံ  ရိုး  အ  ပို  တစ္  ေခ်ာင္း  ရွိ  ခဲ့  ဖူး  ပါ  တယ္